Για τους πιο νέους από εμάς, μας είναι δύσκολο να φανταστούμε να δενόμαστε τόσο πολύ με ένα σπίτι, που να απορρίπτουμε μία προσφορά ενός εκατομμυρίου γι” αυτό.

Ίσως έχει να κάνει με την οικονομική κρίση ή απλά με το γεγονός ότι οι μετακομίσεις λόγω εργασίας είναι πλέον τόσο συχνές, που δενόμαστε περισσότερο με τους ανθρώπους, παρά με την γη.

Όσο όμως η κυριότητα μιας κατοικίας ανήκει σε πιο ηλικιωμένους – και συναισθηματικούς – ανθρώπους, τα πράγματα περιπλέκονται. Τους είναι δύσκολο να δουν να γκρεμίζεται ο χώρος που κοιμήθηκαν για πρώτη φορά με τον/ην σύζυγό τους, που άκουσαν το πρώτο κλάμα και γέλιο του παιδιού τους και αργότερα των εγγονιών τους.

Το αποτέλεσμα; Δείτε και μόνοι σας!

Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα