Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δοκίμαζε την Ευρώπη ήδη έντεκα μήνες.

Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε ο Ιωάννης Μεταξάς, θεωρητικά τηρούσε ουδέτερη στάση, ήταν εμφανές όμως ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο είχε να αντιμετωπίσει τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε», της γερμανικής αεροπορίας.

Το Έλλη (ΒΠ Κ/Δ ΕΛΛΗ) ήταν Πολεμικό πλοίο που αποτελούσε στόλο του Ελληνικού Ναυτικού. Το πλοίο αυτό ήταν καταδρομικό. Πήρε το όνομά του από την ναυμαχία της Έλλης που είχε λάβει χώρα στην διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, στην οποία η Ελλάδα ήταν νικήτρια.

Στις 15 Αυγούστου του 1940 και περί ώρα 08:25′, λίγο πριν τη λιτάνευση της ιερής εικόνας της Παναγίας Τήνου, και ενώ στη προκυμαία υπήρχε ήδη πολύς κόσμος, το ιταλικό υποβρύχιο Delfino[2] “εν καταδύσει” πλησίασε τον θαλάσσιο χώρο εξαπολύοντας τρεις τορπίλες κατά του ευδρόμου ΕΛΛΗ ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από τον λιμένα της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εκ των οποίων μόνο μία έπληξε αυτό, προκαλώντας έκρηξη στο μηχανοστάσιο και πυρπόληση των δεξαμενών πετρελαίου, με 9 νεκρούς και 24 τραυματίες.