H 36 χρονη Χέδερ Μακμάναμυ από το Γουινσκόνσιν των ΗΠΑ, έλαβε μια σοκαριστική διάγνωση πριν από 2 χρόνια: καρκίνος του μαστού. Το Νοέμβριο του 2015, οι γιατροί ανακοίνωσαν ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο να γίνει και είχε ακόμη 6 εβδομάδες ζωής.

Η μητέρα εκμεταλλεύτηκε το χρόνο για να γράψει ένα γράμμα στην τετράχρονη κόρη της Μπριάνα, για κάθε σημαντικό στάδιο της ζωής της: το σχολείο, το πρώτο της φιλί, το δίπλωμα οδήγησης. Η νεαρή γυναίκα έγραψε και ένα ξεχωριστό γράμμα στους φίλους και την οικογένειά της.

Όταν πέθανε, ο σύζυγός της Τζέφ δημοσίευσε το αποχαιρετιστήριο γράμμα στο Facebook, όπως ήταν επιθυμία της γυναίκας του. Τα λόγια της Χέδερ περιγράφουν τέλεια πόσο διασκεδαστικό και αγαπητό άτομο ήταν:

«Λοιπόν…έχω κάποια καλά και κάποια κακά νέα. Τα κακά νέα, είναι προφανώς, ότι έχω πεθάνει. Τα καλά νέα, αν το διαβάζετε αυτό σίγουρα δεν είστε (εκτός αν έχετε wifi στη μετά θάνατον ζωή) Ναι, είναι χάλια. Είναι χάλια, όσο δε περιγράφεται, αλλά χαίρομαι που έζησα μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαρά και φοβερούς φίλους. Είμαι τυχερή για να πω ειλικρινά ότι δεν έχω καμία μετάνοια και έζησα κάθε στιγμή στο έπακρο. Σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ για αυτή την απίθανη ζωή..

Οποιαδήποτε θρησκεία σας φέρνει ανακούφιση, χαίρομαι που το έχετε αυτό. Ωστόσο, σεβαστείτε ότι δεν είμαστε θρήσκοι. Σας παρακαλώ μη πείτε στη Μπριάνα ότι είμαι στον παράδεισο. Στο μυαλό της, αυτό σημαίνει ότι επέλεξα να είμαι κάπου αλλού και την άφησα. Στην πραγματικότητα, έκανα τα πάντα για να είμαι εδώ μαζί της, καθώς δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο που να ήθελα να βρίσκομαι, εκτός από μαζί της και τον Τζεφ. Σας παρακαλώ μη την μπερδέψετε και την αφήσετε για ένα δευτερόλεπτο να σκεφτεί ότι δεν ισχύει. Γιατί, δεν είμαι στον παράδεισο. Είμαι εδώ. Αλλά όχι πια στο σώμα που μου εναντιώθηκε. Η ενέργειά μου, η αγάπη μου, το γέλιο μου, αυτές οι απίστευτες αναμνήσεις, είναι όλες μαζί σας. Σας παρακαλώ, μη με σκέφτεστε με λύπη. Χαμογελάστε, γνωρίζοντας ότι ζήσαμε μαζί τέλειες στιγμές. Δε θέλω να κάνω τους άλλους να στεναχωριούνται. Όσο τίποτα άλλο, θέλω να κάνω τους άλλους να γελάνε και να χαμογελούν, γι” αυτό γελάστε με τις αναμνήσεις μας και πόσο διασκεδάσαμε.

Πείτε στη Μπριάνα ιστορίες, για να ξέρει πόσο πολύ την αγαπώ και πόσο περήφανη είμαι για αυτή και πάντα θα είμαι. Γιατί, όσο τίποτα άλλο, μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι η μαμά της. Κάθε στιγμή μαζί της είναι μια ευτυχία που δε μπορούσα να φανταστώ μέχρι που μπήκε στη ζωή μας.

Και μη πείτε ότι έχασα τη μάχη από το καρκίνο. Γιατί ο καρκίνος μπορεί να πήρε σχεδόν τα πάντα από μένα, αλλά ποτέ δε πήρε την αγάπη μου ή τη χαρά μου. Δεν ήταν μια «μάχη», ήταν απλά η ζωή, που συχνά είναι άκαρδη και άδικη, και έτσι γίνονται αυτά μερικές φορές. Δεν έχασα. Ο τρόπος που έζησα για χρόνια με καρκίνο είναι κάτι που θεωρώ μια μεγάλη νίκη. Θυμηθείτε το αυτό.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα