Στη χώρα που έχει βαρέσει κανόνι βαρβάτο χωρίς περιθώριο αναστροφής και με μια κοινωνία σε παράκρουση, ένας λιγούρης της εξουσίας ονόματι Μάκης Μπαλαούρας (που κάποιοι εξακολουθούν να μας σερβίρουν ότι μέτρησε το μπόϊ του στη Μπουμπουλίνας) μας λέει ότι το ακροδεξιό πολιτικό εκτόπλασμα που υπηρετεί δεν έχει στο dna του τη λιτότητα και μια συνάδελφός του υπουργός επί της ανεργίας (δήθεν), της γνωστής τεράστιας κλίκας των εγχώριων πανεπιστημιακών εγκεφάλων που μόνη έννοια τους είναι πως θα βάλουν πλάτη στην εκάστοτε καθεστωτική λογική, μας λέει ότι το…
τρίτο μνημόνιο βελτίωσε τη θέση της χώρας!

Ερώτημα 1ο: υποδείξτε μου μια περίπτωση αντίστοιχης πολιτικής & ηθικής έκπτωσης αλλά και εμπαιγμού στη διάρκεια του μεταπολιτευτικού κύκλου, για να μην πάω παλιότερα.

Ερώτημα 2ο: αποδείξτε μου τη διαφορά γελοιότητας από το τις κατά καιρούς δηλώσεις Άδωνι Γεωργιάδη και τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «ναι, αλλά θα έρθει ο Κούλης»…..

Ερώτημα 3ο, κατευθυνόμενο προς τον εαυτό μου περισσότερο: πως είναι δυνατόν να βρίσκω το «κέφι» ή τον τρόπο να ασχολούμαι με τον κάθε Μπαλαούρα… Ποια η πρακτική αξία? Υπάρχει κάτι που δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη? Μήπως θα έπρεπε να αφεθούν όσοι επιλέγουν να τους στηρίζουν ακόμη, στην μαύρη τους την τύφλα ή – κυρίως – στα ιδιωφελή κίνητρά τους;

sibilla.blogspot.gr