Για δες κατάντια! Το παγωτάκι, μωρέ, το καημένο, έπεσε κι αυτό θύμα της ακρίβειας! Το γλύκισμα που μας δρόσιζε τα καλοκαίρια χωρίς να μας αδειάζει την τσέπη, τώρα μας βάζει να σκεφτόμαστε δυο και τρεις φορές πριν το αγοράσουμε.
Πού να το φανταζόμασταν πέρσι τέτοιον καιρό που με δυο ευρουλάκια τρώγαμε την μπαλίτσα μας και καλοπερνούσαμε; Τώρα, άντε να βγεις βολτίτσα με την οικογένεια για παγωτό και να μην σε πιάσει πονοκέφαλος με τις τιμές!
Και τι φταίνε οι καημένοι οι παγωτατζήδες; Η σοκολάτα πήγε στα ύψη, λένε! Ογδόντα τοις εκατό πάνω, ρε παιδί μου! Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα; Άντε τώρα να κρατήσεις την μπάλα στα δύο ευρώ όταν όλα γύρω σου ακριβαίνουν!
Και τι να πεις για το ζευγαράκι που θέλει να βγει βόλτα στην πλατεία ή στο νησάκι για ένα παγωτό; Άντε γεια σου! Δώδεκα ευρώ θα σκάσουν τα παιδιά! Για δυο παγωτά! Πού να πάνε και για ποτάκι μετά…
Τα πυραυλάκια, τα ξυλάκια, τα χωνάκια, όλα στα ύψη! Και τα οικογενειακά; Άσ’ τα να πάνε! Τριάντα με πενήντα λεπτουλάκια πάνω από πέρσι το καθένα. Μια οικογένεια με δυο παιδάκια θέλει πλέον δανεικά για να γλυκαθεί το καλοκαιράκι!
Οι καταστηματάρχες, βέβαια, τι να κάνουν κι αυτοί οι έρμοι; Προσπαθούν, λέει, να κρατάνε τις τιμές χαμηλά, αλλά πού να τα βγάλουν πέρα με τέτοιες ανατιμήσεις; Άντε να βρείς άκρη!
Τελικά, από βασικό καλοκαιρινό γλύκισμα, το παγωτό μας έγινε είδος πολυτελείας! Θα αρχίσουμε να το βάζουμε στη λίστα με τα δώρα των γενεθλίων: “Τι θα σου πάρω φέτος; Μια μπάλα παγωτό σοκολάτα!”
