Η άνοια είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει μια σειρά συμπτωμάτων που σχετίζονται με την έκπτωση των νοητικών λειτουργιών.
Ένας έμπειρος κλινικός γιατρός μπορεί να διαγνώσει την άνοια, συνδυάζοντας τα διαγνωστικά μέσα που έχει στη διάθεσή του.
Παράλληλα, ο ασθενής υποβάλλεται σε παρακλινικές εξετάσεις (μικροβιολογικές εξετάσεις, απεικόνιση του εγκεφάλου κλπ.) και εξειδικευμένες νευροψυχολογικές δοκιμασίες (τεστ μνήμης και των άλλων νοητικών λειτουργιών).
Η έγκαιρη και ακριβής διάγνωση αποτελεί προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας και βοηθά τον ασθενή να περάσει ομαλά τα διάφορα στάδια της νόσου.
Σε αντίθετη περίπτωση, η άνοια μπορεί να θέσει τον πάσχοντα σε πολλούς κινδύνους.
Έρευνα που μελέτησε πληροφορίες για την υγεία περίπου 7.600 Αμερικανών, ηλικίας 65 ετών και άνω, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι με αδιάγνωστη άνοια έχουν διπλάσιες πιθανότητες να ακολουθούν δυνητικά επικίνδυνες δραστηριότητες σε σχέση με όσους έχουν διαγνωστεί.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας:
-Περίπου το 17% των ανθρώπων που διαγνώστηκαν με άνοια και το 28% των μη διαγνωσμένων οδηγούσαν ακόμα.
-Ποσοστό 12% των ανθρώπων στους οποίους είχε γίνει διάγνωση και 29% των ανθρώπων χωρίς διάγνωση ασχολούνταν ακόμα με τα οικονομικά τους.
-Ποσοστό 17% των ανθρώπων που είχαν διαγνωστεί και 42% ανθρώπων που δεν είχαν διαγνωστεί συνέχιζαν να μαγειρεύουν για τον εαυτό τους.
-Σχεδόν το 22% των ανθρώπων στους οποίους έγινε διάγνωση και το 50% των μη διαγνωσμένων ρύθμιζαν μόνοι τους τα φάρμακά τους.
Όπως δήλωσε η ερευνήτρια Halima Amjad, του Johns Hopkins University School of Medicine’s Division of Geriatric Medicine and Gerontology, οι ασθενείς και οι οικογένειές τους πρέπει να γνωρίζουν για την άνοια ώστε οι γιατροί και οι φροντιστές να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία τους.
Η Amjad πρόσθεσε ότι όταν δεν γίνει διάγνωση, οικογένειες και φίλοι μπορεί να αγνοούν τα προβλήματα λειτουργικότητας που ήδη υπάρχουν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Journal of the American Geriatrics Society.
