Γράφει ο Κυριάκος Δ. Διαμαντάκος
Μια φορά και ένα καιρό όπως λένε και τα παραμύθια ήταν ένα κόμμα που το έλεγαν ΑΝΕΛ (Ανεξάρτητοι Έλληνες) τα πόδια του πήλινα στηριγμένα αποκλειστικά στο σαθρό υπόβαθρο της κρίσης.
Ο Πρόεδρος του κόμματος έδινε τον τόνο, με καταγγελτικό λόγο για τα πάντα, στο μυαλό του, συνονθύλευμα ιδεών με προεξάρχουσα ιδέα την προάσπιση της Μακεδονίας (δήθεν).
Οι καιροί όμως αλλάζουν, το ετερόκλητο αυτό κόμμα εν μέσω κρίσης εκλέγεται στη Ελληνική Βουλή και σαν έτοιμο από ποτέ συνεργάζεται στην Κυβέρνηση με (υποτιθέμενους) ιδεολογικούς αντιπάλους του αυτούς του Σύριζα με Πρωθυπουργό το Αλέξη Τσίπρα.
Η συμφωνία συνεργασίας όπως δείχνουν τα πράγματα προϋπάρχει. Πάνος και Αλέξης μοιράζουν τα πάντα, καρέκλες, Υπουργεία, θέσεις. Για πρώτη φορά σε μια συνεργασία ένα κόμμα (ΑΝΕΛ) με τόσο μικρή δύναμη παίρνει τόσα πολλά!
Ο καιρός περνά, έρχεται 3ο μνημόνιο (Τσίπρα κυρίως αλλά και Καμμένου), έρχεται 4Ο μνημόνιο (άτυπο) ο Πάνος όλα τα δικαιολογεί (για την καρέκλα).
Αρχίζει όμως ο τραγέλαφος της παραίτησης (λόγω Μακεδονίας), όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο Πάνος και τα λιοντάρια στελέχη του φωνάζουν με σθένος ότι για το θέμα αυτό θα «ρίξουν» την Κυβέρνηση του Τσίπρα, αλλά επί ματαίω.
Λόγια πολλά, λόγια κούφια, ψέματα ασύστολα, η συγκολλητική ουσία του Πάνου (και των στελεχών του) με την καρέκλα πολύ δυνατή, σε σημείο που ξεπερνά τα πάντα.
Η πορεία συγκεκριμένη ο Πάνος (και η καρέκλα του) δίνουν στον Τσίπρα και τον Κοντζιά το στυλό για την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών για λίγη εξουσία ακόμα. Έτσι χάνεται η μοναδική πραγματική ευκαιρία για την μη υπογραφή αυτής.
Η παραίτηση του συγκυβερνήτη Πάνου μένει στα χαρτιά, αλλά ο Πάνος συνεχίζει να φωνάζει, να απειλεί αλλά όπως στο παραμύθι ο Πέτρος και ο λύκος κανένας δεν τον πιστεύει ούτε και ο Αλέξης. Η καρέκλα δυνατή ο Αλέξης βλέπει την ευκαιρία του, να πάρει κάποιους από τους πρόθυμους του Πάνου (και όχι μόνο). Δέλεαρ της «συναλλαγής» η καρέκλα, η τακτοποίηση στα ψηφοδέλτια του Σύριζα, η επόμενη μέρα μιας και το μέλλον των ΑΝΕΛ και των άλλων προθύμων φαντάζει δυσοίωνο.
Ο Πάνος βλέποντας την διάλυση του κόμματος του από τον συγκυβερνήτη του Αλέξη και με την τελική πράξη για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή παραιτείται και ξεκινά τον «ανένδοτο» , αλλά είναι πλέον αργά κάποιοι από τους βουλευτές του (και άλλοι πρόθυμοι) ακολουθούν την πεπατημένη που χάραξε ο Πάνος και όπως θα λέγαμε παραφράζοντας την Βούλα Πατουλίδου « για την καρέκλα ρε γαμώτο».
Πρώην συγκυβερνήτη Πάνο, «λιοντάρι της καρέκλας», και προσφάτως της παντοιοτρόπως μη διάλυσης της κοινοβουλευτικής σου ομάδα (για να μην χάσεις τα προνόμια του Προέδρου) έγινες δυστυχώς, γραφικός τουλάχιστον αλλά και τραγικός ταυτόχρονα για την Ελλάδα και την Μακεδονία.
Είναι λοιπόν «πολύ αργά για δάκρυα Πάνο».
Κυριάκος Δ. Διαμαντάκος
Αν. Γραμματέας Επιστημονικών Φορέων ΝΔ
