Τα φάρμακα μετά από τους βασανισμούς
Κάποιοι από τους ψυχιάτρους επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες του Μοχαμεντού Ουλντ Σλαχί ο οποίος ήταν κρατούμενος στο Γκουαντάναμο για 14 χρόνια. Ο Σλαχί υπέμεινε μία σειρά από τα πιο σκληρά βασανιστήρια όπως την άρνηση ύπνου, τους ξυλοδαρμούς σε ευαίσθητα σημεία του σώματος, την κατάποση μεγάλων ποσοτήτων νερού με τη βία, την έκθεση σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα ψυχολογικά βασανιστήρια δεν έλειπαν.
Τον απειλούσαν και τον τρομοκρατούσαν πως θα μεταφέρουν τη μητέρα του στη βάση και θα την βασάνιζαν και εκείνη, ενώ κακοποιούνταν σεξουαλικά από γυναίκες ανακρίτριες του στρατού και της CIA.
Τα ιατρικά αρχεία του Σλαχί ανέφεραν πως είχε βγει για εκείνον, φαρμακευτική αγωγή, η οποία περιλάμβανε αντικαταθλιπτικά χάπια, αντιαγχολυτικά και υπνωτικά. Ο Μοχαμεντού Σλαχί δεν είχε κανένα καταγεγραμμένο πρόβλημα, ψυχικής φύσεως πριν πιαστεί αιχμάλωτος και μεταφερθεί στο Γκουαντάναμο.
Κανένας δεν πεθαίνει
Αυτό ήταν το μότο των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων -στην πλειονότητα τους- που εργαζόντουσαν στη ναυτική βάση. Όπως καταγράφει ο Ντέιβιντσον «κάθε μέρα ήταν μία ηθική μάχη. Αρκετές φορές καλούμασταν να απαντήσουμε στους κρατούμενους για χάρες που μας ζητούσαν καθώς και για προσωπικές πληροφορίες για την ζωή τους εκεί τις οποίες δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Και δεν θέλαμε να γνωρίζουμε καθώς θα μπορούσαν να γίνουν “όπλο” στα χέρια των ανακριτών».
«Μετά τις απαγορεύσεις των βασανιστηρίων από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, το 2009, απαγορεύτηκε η πρόσβαση των μυστικών υπηρεσιών στα ιατρικά αρχεία των κρατουμένων. Παρόλα αυτά η εμπιστοσύνη προ εμάς δεν επανήλθε», σημείωσε ο δόκτωρ Μπρους Μένελεϊ, υπεύθυνος της ψυχιατρικής ομάδας της βάσης μεταξύ 2007 με 2009.
«Οι περισσότεροι είχαν κατάθλιψη. Αλλά και ποιος δεν θα είχε αν τον έκλειναν κάπου, τον βασάνιζαν και δεν ήξερε καν αν θα βγει ποτέ από αυτή τη φυλακή» ανέφερε με νόημα η Ρόουζκρανς.
«Το πως θα μπορούσαμε να κρίνουμε αν μία καταγγελία κρατουμένου μπορούσε να κρύβει αυτοκτονικές τάσεις ήταν κάτι που μας απασχολούσε πάντα», τόνισε η Ρόουζκρανς και αναφέρθηκε στην περίπτωση του Μουσάμπ Αλ-Μαντχαουάνι το 2013.
Ο Αλ-Μαντχαουάνι συμμετείχε σε μία απεργία πείνας καταγγέλλοντας τις συνθήκες κράτησης στο Γκουαντάναμο. Σε ένα γράμμα του ανέφερε «Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω πως θα φύγουμε από δω μέσα ζωντανοί. Ο θάνατος μάλλον είναι καλύτερη προοπτική».
Σύμφωνα πάντως με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου εθνικής άμυνας των ΗΠΑ, μόλις 6 θάνατοι καταγράφηκαν επίσημα ως αυτοκτονίες.
Σε κάθε περίπτωση, όπως τονίζει η η Σέι Ρόουζκρανς τα πράγματα που έζησε, είδε και άκουσε μέσα στο Γκουαντάναμο δεν έχουν αφήσει ανεπηρέαστους τους γιατρούς. Όταν πήρε σύνταξη από την υπηρεσία προσπάθησε, μία μέρα, να στήσει την κόρη της ώστε να την φωτογραφίσει. Το μικρό κορίτσι ήταν ατίθασο και δεν στεκόταν σωστά. Η Ρόουζκρανς αμέσως της φώναξε «είσαι μία μικρή τρομοκράτης»…
ΠηγήΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
