«Και τι έγινε τελικά;» ρώτησε ο εξηντάρης με αγωνία. «Το θέμα είναι πως αυτή η λαμογιά έγινε τόσο άκομψα, που προκειμένου να μη ζημιωθεί ο πρώτος προμηθευτής –ο οποίος είχε και γερό πολιτικό δόντι– η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να χρησιμοποιήσουν την μπογιά για να βάψουν τα ταξί!» είπε ο γέρος. «Τι λες τώρα!» είπε, ξανά ο ταρίφας, για πρώτη φορά εντυπωσιασμένος.
«Έτσι ακριβώς έγινε, παιδιά μου! Προκειμένου λοιπόν να μη ζημιωθεί ο προμηθευτής των χρωμάτων, οι ταξιτζήδες της εποχής εξαναγκάστηκαν να βάψουν τα ταξί τους γκρίζα, με δικά τους έξοδα φυσικά. Βλέπετε, στο τέλος πάντα ο απλός κόσμος πληρώνει το μάρμαρο…» είπε ο γέρος μ’ έναν τρόπο σχεδόν διδακτικό…
ΥΓ: τώρα δε μένει παρά να μάθουμε ποιος τα πήρε, για να βάψουν τα ταξί κίτρινα .
Η ιστορία, και το απόσπασμα του διαλόγου, είναι αυθεντική, από το βιβλίο του Γιάννη Λογαρά: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΤΡΙΝΗΣ ΦΥΛΗΣ», εκδόσεις Σοφίτα.
Το βιβλίο περιέχει ιστορίες και διηγήσεις ταξιτζήδων που κατέγραψε ο συγγραφέας.
ΠηγήΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα