Τους τελευταίους μήνες η ανθρωπότητα με απορία αλλά και σοκαρισμένη παρακολουθεί την συνεχώς εντεινόμενη πολυετή κρίση στην Συρία.
Κρίση πολεμική, κρίση πολιτική, κρίση ανθρωπιστική, κρίση πολιτισμική.
Πολιτισμικοί θησαυροί χιλιετιών καταστρέφονται, πανάρχαιοι γηγενείς πληθυσμοί ξεριζώνονται και εξοντώνονται, θρησκείες διώκονται, η ανθρωπιστική καταστροφή συνεχώς οξύνεται.
Το ερώτημα που με όλο και μεγαλύτερη ένταση τίθεται, είναι τι κάνουμε;
Τι κάνουν οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί, οι πολίτες, για να αντιμετωπιστεί, να διευθετηθεί και να λήξει αυτή η τραγωδία, που κάθε μέρα συντελείται στα κράσπεδα της Ευρώπης.
Η όποια μέχρι σήμερα αντιμετώπιση και αυτή ακόμα στα σπάργανα, αναφέρεται στις μεταναστευτικές ροές που η κρίση προκαλεί και μάλιστα με κοντόφθαλμες «λογικές» από αρκετούς.
Φοβίες, αρνητικοί αταβισμοί, ακραίες εγκληματικές πρακτικές αναβιώνουν ή και πρωτοεμφανίζονται.
Η ανάγκη να δράσουμε, να δράσουμε συλλογικά είναι πέρα από οποτεδήποτε επείγουσα.
Η όποια καθυστέρηση, παρέχει χρόνο όχι μόνο στην συνεχιζόμενη καταστροφή, αλλά και στην περαιτέρω ενίσχυση κάθε μορφής εξτρεμισμού.
Οι όποιες γεωστρατηγικές διαφοροποιήσεις και συμφέροντα, πρέπει να υποχωρήσουν μπροστά στην άμεση αναγκαιότητα ειρήνευσης, εκδημοκρατισμού και ανασυγκρότησης της περιοχής.
Η διεθνής κοινότητα οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να σταματήσει αυτή η τραγωδία.
Πρέπει άμεσα να οργανωθεί διεθνής διάσκεψη για το θέμα της Συρίας η όποια κατά τη γνώμη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ειρήνευση την περιοχή.
Ηγέτες και διεθνείς οργανισμοί πρέπει να προχωρήσουν στις απαραίτητες πρωτοβουλίες και κινήσεις.
Η κατάσταση που επικρατεί δεν χωράει άλλες καθυστερήσεις.
