Από το 2010, όταν ήλθε στην Ελλάδα η τρόικα, η χώρα βιώνει μία δημογραφική τραγωδία. Ο αριθμός των γεννήσεων μειώνεται κάθε χρόνο καθώς, η μείωση των εισοδημάτων αλλά και η υψηλή ανεργία καθιστά τους νέους έλληνες να φτιάξουν οικογένειες και να αποκτήσουν παιδιά. Την ίδια περίοδο, ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται ως απόρροια της επιδείνωσης όλων των δεικτών της υγείας αλλά και της υποβάθμισης του κράτους πρόνοιας καθώς και της νοσοκομειακής περίθαλψης.

Όλοι οι δημογραφικοί δείκτες καταγράφουν επιδείνωση -έστω και οριακή. Ο δείκτης γήρανσης έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 10% .

Η μέση ηλικία της μητέρας κατά τη γέννηση από τα 30 χρόνια έχει πάει στα 31,5 χρόνια. Ο δείκτης ολικής γονιμότητας δηλαδή, ο μέσος αριθμός ζωντανών παιδιών που θα γεννήσει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της ζωής της από 1,5 το 2010 έχει πέσει κάτω από το 1,3.

Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι αν συνεχιστούν οι τάσεις αυτές η ταυτότητα αυτής της χώρας κινδυνεύει να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα σε μία προοπτική πενήντα χρόνων. Και φυσικά η οικονομία θα δεχθεί μακρόπρόθεσμα θανάσιμο πλήγμα καθώς η σχετική σπανιότητα των νέων εργαζομένων θα φέρει όλα τα είδη των δημοσιονομικών προκλήσεων.