Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η οικογένεια μετακόμισε σε άλλη πολυκατοικία. Ωστόσο, η κακοποίηση ήταν τόσο τρομακτική που ένας παλιός γείτονας ανησυχούσε για τη ζωή του παιδιού.
Η εργαζόμενη της αποστολής «Methodist», Έττα Έιντζελ Γουίλερ, επισκέφτηκε το σπίτι των Κόνελι και ζήτησε να δει την Μαίρη Έλεν αλλά δεν στάθηκε δυνατό. Επανήλθε, με σχετική εντολή από την αρμόδια εισαγγελική επιτροπή της εποχής. Αυτό που συνάντησε ήταν η απόλυτη φρίκη. Ένα δεκάχρονο κορίτσι, καλυμμένο με ουλές, εγκαύματα και ένα κόψιμο που έτρεχε από το μέτωπο μέχρι το πηγούνι της. Αν και ήταν Δεκέμβριος, ήταν ντυμένη με ελάχιστα ρούχα και ήταν ξυπόλυτη.
Όταν η κυρία Γουίλερ έφυγε από το σπίτι, ήταν αποφασισμένη να πάρει το παιδί από εκεί. Πέρασαν τρεις μήνες και όλες οι προσπάθειες της έπεσαν στο κενό. Υπήρχαν νομικά κολλήματα, που δεν της επέτρεπαν να πάρει εύκολα την επιμέλεια της μικρής.
Την λύση έδωσε μια φιλοζωική οργάνωση
Η Έττα Γουίλερ
Στην αγωνία της να τελειώσει άμεσα την υπόθεση, απευθύνθηκε στην ανιψιά της που εργαζόταν στην «Αμερικανική Εταιρία για την Πρόληψη της Σκληρότητας στα Ζώα», μαζί με τον ιδρυτή της Χένρι Μπέρτς. Όταν τους εμπιστεύτηκε την ιστορία, η ανιψιά της υποστήριξε ότι η μικρή ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα είδος «πληγωμένου ζώου», με την έννοια ότι ήταν ένα ζωντανό πλάσμα, που ανέπνεε και είχε δικαίωμα στη ζωή. Ο Χένρι Μπερτς συγκινημένος από τις επίμονες προσπάθειες της αποφάσισε να την βοηθήσει.
Η Γουίλερ, κατάφερε να να μαζέψει γραπτές μαρτυρίες από γείτονες της οικογένειας, που άκουγαν τους ξυλοδαρμούς της Μαίρη Έλεν. Ο Μπέρτς από την πλευρά του έστειλε άλλον ένα εκπρόσωπο της αποστολής Methodist να πιστοποιήσει ότι η μικρή εξακολουθούσε να κακοποιείται. Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι ενεργούσε ως πολίτης που ενδιαφερόταν για τη ζωή ενός παιδιού και όχι ως ιδρυτής της εταιρίας πρόληψης ζώων.
Ο δικηγόρος Έλμπριτζ Τζέρι ετοίμασε έναν φάκελο με όλες τις υπογεγραμμένες μαρτυρίες και τις παρουσίασε ενώπιον του δικαστηρίου, όπου κατήγγειλαν την Κόνελι, για εγκληματική κακοποίηση. Ο δικηγόρος Μπέρτς, έκανε τον δικαστή Λόρενς του Ανώτατου Δικαστηρίου να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με την υπόθεση της Μαίρη Έλεν. Οι αποδείξεις ήταν τόσο ατράνταχτες και επαρκείς που το κορίτσι διασώθηκε από την Κόνελι μέσα σε 48 ώρες.
«Η μαμά μου δεν με φίλησε και δεν με αγκάλιασε ποτέ»
Οι «New York Times», που κάλυπταν τη δίκη, εξασφάλισαν μαρτυρίες από τη στιγμή της συγκλονιστικής εξομολόγησης της δεκάχρονης κοπέλας. Το πρόσωπο της ήταν παραμορφωμένο από ένα κόψιμο που όπως εξομολογήθηκε η ίδια της το έκανε η «μητέρα» της με ένα ψαλίδι. Μπορεί να ήταν δέκα ετών, αλλά στη όψη θύμιζε παιδί που δεν ξεπερνούσε τα πέντε του χρόνια.
Με εμφανή τα σημάδια σε όλο το πρόσωπο και το σώμα της
Το όνομα της δεν είχε πιστοποιηθεί. Βρισκόταν σε μόνιμη υστερία, αφού δεν είχε βγει στον κόσμο τα τελευταία 7 χρόνια. Στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν τυλιγμένη με μια κουβέρτα.
Στις 9 Απριλίου 1874, η Μαίρη Έλεν εξομολογήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου όλα της τα βάσανα:
«Γνωρίζω καλά πως και οι δυο γονείς μου είναι νεκροί. Δεν ξέρω πόσο χρονών είμαι, δεν έχω καμία ανάμνηση από τόσο που ξεκίνησα να ζω με τους Κόνελι. Η «μαμά» μου με χτυπούσε κάθε μέρα με μαστίγιο, που μου άφηνε μπλε σημάδια σε όλο μου το σώμα και το κεφάλι. Μια φορά με έκοψε με το ψαλίδι. Δεν με φίλησε και δεν με αγκάλιασε ποτέ. Ποτέ δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν γιατί ήξερα πως θα με σκότωνε».
Στις 21 Απριλίου 1874, η Κόνελι κρίθηκε ένοχη για εγκληματική επίθεση και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο καταναγκαστικής εργασίας στις φυλακές. Έκτοτε η τύχη της έμεινε άγνωστη. Το δικαστήριο έστειλε σε πρώτη φάση την Μαίρη Έλεν σε ίδρυμα ανηλίκων, γεγονός που δεν την βοήθησε καθόλου εκείνη τη στιγμή.
Tα ευτυχισμένα χρόνια
Ο φύλακας άγγελος της όμως δεν την άφησε μόνη. Η κυρία Γουίλερ, φρόντισε να πάρει την επιμέλεια του κοριτσιού και ανέλαβε να την μεγαλώσει με όλη της την αγάπη. Την πήρε και πήγαν να ζήσουν μαζί με την μητέρα της Γουίλερ στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης.
Η Μαίρη Έλεν, στερούταν βασικές εμπειρίες της ζωής. Έπρεπε να μάθει ακόμα και να περπατάει σε ανώμαλες επιφάνειες.
Δεν ήξερε τι ήταν το γρασίδι και το πεζοδρόμιο. Φοβόταν τον ουρανό, γιατί μέχρι τα δέκα της τον είχε δει μόνο από τη γωνία ενός παραθύρου τμηματικά. Η Γουίλερ της έμαθε την καλή έννοια της πειθαρχίας και της καλής συμπεριφοράς. Της πρόσφερε παιχνίδια, που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
