Μπορεί η μαστογραφία να είναι η πιο διαδεδομένη εξέταση για τον καρκίνο του μαστού, υπάρχουν περιπτώσεις όμως που δεν είναι αρκετή για τη διάγνωση της ασθένειας.
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου του Πίτσμπουργκ, μελέτησε στοιχεία για 2.809 γυναίκες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αργεντινή. Όλες είχαν πυκνούς μαστούς, καθώς και έναν άλλο παράγοντα κινδύνου για καρκίνο του μαστού. Κάθε γυναίκα είχε υποβληθεί σε τρεις ελέγχους σε διάστημα τριών ετών, με μαστογραφία και υπερηχογραφία.
Συνολικά εντοπίστηκαν 111 καρκίνοι μαστού, με το 80% να είναι διηθητικοί.
Και οι δυο εξετάσεις εντόπισαν περίπου τον ίδιο αριθμό καρκίνων, με 129 γυναίκες να χρειάζονται υπέρηχο ή 127 να χρειάζονται μαστογραφία για να εντοπιστεί ένας καρκίνος.
Η μαστογραφία ήταν καλύτερη στον εντοπισμό των καρκίνων χωρίς αποτιτανώσεις, όπως το πορογενές καρκίνωμα in situ που είναι η συχνότερη μορφή μη διηθητικού καρκίνου του μαστού. Η συγκεκριμένη μορφή μπορεί να δώσει μεταστάσεις, αλλά δεν είναι απειλητική από μόνη της.
Ο υπέρηχος ήταν καλύτερος στον εντοπισμό των διηθητικών καρκίνων, και αυτών χωρίς αποτιτανώσεις.
Συνεπώς ο υπέρηχος μαστών μπορεί να βοηθήσει στην διάγνωση του καρκίνου σε γυναίκες με πυκνούς μαστούς.
«Πιθανόν οι καρκίνοι που εντοπίζουμε με υπέρηχο να είναι πιο σημαντικοί από εκείνους που εντοπίζομε με μαστογραφία. Όμως, ο υπέρηχος παρήγαγε και περισσότερα ψευδώς θετικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, το 9% των βιοψιών που είχαν διαταχθεί βάσει των αποτελεσμάτων των υπερήχων επιβεβαίωσαν τη διάγνωση καρκίνου, συγκριτικά με το 29% των βιοψιών με θετικό αποτέλεσμα μαστογραφίας» εξηγεί η Δρ Γουέντι Μπεργκ, επικεφαλής ερευνήτρια.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο The Journal of the National Cancer Institute.
