Σκέψου το λίγο: μια παγκόσμια χάρτα σε πραγματικό χρόνο που δείχνει όλες τις συσκευές Wi-Fi και Bluetooth στον πλανήτη. Με γεωγραφικές συντεταγμένες, ιστορικό κινήσεων και τεχνικές λεπτομέρειες. Όχι, δεν είναι σενάριο από σειρά του Netflix – είναι η ωμή πραγματικότητα.
Πάνω από 1,67 δισεκατομμύρια Wi-Fi δίκτυα, 4,2 δισεκατομμύρια Bluetooth συσκευές και 27,5 εκατομμύρια κεραίες κινητής είναι καταγεγραμμένα σε βάσεις δεδομένων ανοιχτές στο κοινό, όπως το Wigle.net. Οποιοσδήποτε έχει σύνδεση στο ίντερνετ και λίγη… κακή περιέργεια, μπορεί να δει πού βρίσκεσαι, πού πήγες και τι συσκευές κουβαλάς.
Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά βοηθάς κι εσύ…
Κάθε φορά που το κινητό σου ψάχνει Wi-Fi ή όταν το laptop σου σκανάρει τα γύρω σήματα, στέλνεις πληροφορίες. Χωρίς να το καταλάβεις, δίνεις στίγμα. Και αυτά τα στίγματα φτιάχνουν ένα παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού.
Δεν είναι απλά το όνομα του Wi-Fi σου (SSID) ή το MAC address. Καταγράφεται η ένταση του σήματος, ο τύπος κρυπτογράφησης, η ώρα και – κυρίως – οι συντεταγμένες. Μ’ αυτά, μπορεί κάποιος να βρει πού ήσουν, αρκεί να ξέρει π.χ. το MAC address του κινητού σου ή των ακουστικών σου.
Όλα τα “έξυπνα” αντικείμενα σε πουλάνε
Ούτε το router στο σαλόνι σου ούτε τα Bluetooth ακουστικά σου ούτε το smartwatch σου τη γλιτώνουν. Όλα εκπέμπουν σήμα. Ακόμα και δίκτυα που φαίνονται “κρυφά” μπορούν να εντοπιστούν με τεχνικές ανάλυσης.
Και δεν μιλάμε μόνο για τον απλό κόσμο. Μπες στο Wigle.net και ψάξε περιοχές όπως το Πεντάγωνο ή τη… Casa Bianca. Θα βρεις access points με ονόματα όπως “Trump”, “myChevrolet” ή “TP-Link” σε περιοχές που υποτίθεται πως είναι φρούρια ασφαλείας.
Πώς γίνεται το tracking;
Υπάρχει κάτι που λέγεται Wi-Fi Positioning System (WPS). Με απλά λόγια, όταν ένα κινητό βλέπει γνωστά router γύρω του, μπορεί να υπολογίσει πού είναι, ακόμη και χωρίς GPS. Το Google Location Services και το Apple Find My δουλεύουν ακριβώς έτσι – χωρίς να σου λένε πολλά.
Και τι μπορούμε να κάνουμε;
Θεωρητικά, μπορείς να προσθέσεις το _nomap στο όνομα του Wi-Fi σου (π.χ. “ToSpitiMou_nomap”) για να μη μπει στη βάση δεδομένων. Μόνο που δεν είναι υποχρεωτικό να το σεβαστούν ούτε η Google ούτε κανένας. Για Bluetooth, ούτε καν υπάρχει τέτοια επιλογή.
Αλλά ακόμα κι αν αλλάζεις MAC address και όνομα στο Wi-Fi κάθε μέρα, τα περισσότερα εργαλεία μπορούν να σε ξαναβρούν με τεχνικές “δακτυλικών αποτυπωμάτων” (fingerprinting). Και ποιος κάθεται να κάνει όλα αυτά; Μόνο χάκερς, πράκτορες ή tech geeks με κόλλημα. Όχι ο μέσος πολίτης.
Το συμπέρασμα:
Είμαστε όλοι μέσα σε ένα παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Οι κολοσσοί της τεχνολογίας συλλέγουν συνεχώς δεδομένα, και κάποια από αυτά καταλήγουν στα χέρια αγνώστων – είτε από αφέλεια, είτε επίτηδες.
Την επόμενη φορά που θα ανοίξεις το Wi-Fi σου, θυμήσου: εκεί έξω κάποιος βλέπει, ξέρει και σε χαρτογραφεί. Αν δεν μένεις μέσα σε κλωβό του Φαραντέι, δεν μπορείς να κρυφτείς.
Υ.Γ. Αν θες να το ψάξεις μόνος σου, μπες στο wigle.net και γράψε το όνομα της γειτονιάς σου. Μπορεί να πάθεις ένα μικρό σοκ.
