Η Δήμητρα Ματσούκα κάνει το δικό της απολογισμό για την καριέρα της, την προσωπική της ζωή, τα σωστά και τα λάθη, αλλά και όλα αυτά που έγιναν το τίμημα το οποίο «πληρώνει». Σε συνέντευξή της εξηγεί ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη ποτέ δεν ήταν πρότυπο, αλλά η Έλλη Λαμπέτη ενώ μίλησε για το πόσο η αναγνωρισημότητα έχει επηρεάσει την ζωή της. Ευγνωμονώντας το Θεό που κάνει μια δουλειά που της αρέσει.
Το τίμημα είναι υπολογίσιμο; Τι αφαιρεί η δουλειά από την προσωπική ζωή;
«Πρώτα από όλα την ηρεμία μου. Παρατηρώ άλλους ανθρώπους που διαχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο το κομμάτι της επαγγελματικής τους ζωής και καταφέρνουν να αποστασιοποιηθούν και απορώ πως το κάνουν. Εμένα η δουλειά μου με καθορίζει. Μια κακή πρόβα είναι μια κακή μέρα. Μια κακή παράσταση είναι μια κακή νύχτα και για μένα και για τους γύρω μου. Με στοιχειώνει σαν κατάρα. Είμαι δυστυχισμένη. Όχι απλώς κακόκεφη αλλά δυστυχισμένη. Έχω μεγάλη θλίψη και δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν. Αλλά έτσι ήμουν από μαθήτρια. Όταν έπαιρνα κακό βαθμό ήταν για μένα μέρα εθνικού πένθους».
Η αναγνωρισιμότητα ωστόσο έχει και τα καλά της.
«Σου προσφέρει κάποια πεζά πράγματα της καθημερινότητας. Πηγαίνεις σ’ ένα μαγαζί και σε εξυπηρετούνε στον απόλυτο βαθμό. Ή σε μια υπηρεσία κάνουν τα πάντα για να μείνεις ευχαριστημένη. Γενικώς σε διευκολύνει και επειδή στα πρακτικά ζητήματα είμαι φυγόπονη μου αρέσει. Από την άλλη όμως, αφαιρεί την ουσία. Δημιουργεί μια στερεοτυπική εικόνα και πρέπει να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια για να αποδείξεις πως δεν είσαι αυτή που νομίζουν. Πως διαφέρεις από την εικόνα σου που τις περισσότερες φορές σχηματίζεται ερήμην σου».
Είναι εύκολο;
«Μοιάζει με το να διώχνεις μακριά σου έναν δαίμονα που βλέπουν οι άλλοι πάνω σου. Αυτόν των πολλών χρημάτων και της μεγάλης ζωής».
