Πριν 150 χρόνια ένας τσαγκάρης, ο James Gillingham, συνάντησε τυχαία στο δρόμο έναν φίλο του που ήταν στρατιωτικός και είχε χάσει το χέρι του όταν το κανόνι που γέμιζε σε μια άσκηση, ανατινάχτηκε.
Του πρότεινε λοιπόν να του φτιάξει δωρεάν ένα υποτυπώδες χέρι με τα υλικά που χρησιμοποιούσε για να φτιάχνει παπούτσια. Δέρμα, ψαρόκολλα, καρφιά. Το πρώτο προσθετικό μέλος, μόλις είχε γεννηθεί.
Από τότε ο Gillingham, άρχισε να κατασκευάζει προσθετικά μέλη, χέρια και πόδια, το οποία τα πωλούσε σε λογικές τιμές κυρίως σε εργάτες που πάθαιναν ατυχήματα, φυσικά τότε ήταν ανασφάλιστοι και φυσικά κανείς δεν ενδιαφερόταν για εκείνους. Μάλιστα σιγά σιγά και με τη βοήθεια γιατρών της εποχής ο τσαγκάρης, τελειοποιούσε τα προσθετικά μέλη που έφτιαχνε, σε σημείο η δουλειά του να γίνει αντικείμενο μελέτης και να δημοσιευτεί στο περιοδικό the Lancet.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο James ο τσαγκάρης, κατάφερε μέχρι το 1910 να αποκαταστήσει έστω και μερικώς την κινητικότητα σε περισσότερους από 15.000 ανθρώπους. Για να κατασκευάσει κάποιος τεχνητό μέλος, έπαιρνε τα μέτρα και χρειαζόταν μόνο 10 ημέρες μέχρι να είναι έτοιμο και να το φορέσει ο άνθρωπος που το είχε ανάγκη.
Ο James Gillingham, πέθανε το 1924, την επιχείρηση του την ανέλαβε ο γιός του και μετά τα εγγόνια του. Το 1960 η εταιρία πτώχευσε και έκλεισε. Οι «καλύτεροι» πελάτες ήταν στρατιώτες (και από τους 2 παγκόσμιους πολέμους) αλλά και εργάτες που τραυματίζονταν εν ώρα εργασίας.
