Το ουρικό οξύ αποτελεί φυσιολογικό προϊόν μεταβολισμού των κυττάρων. Κυκλοφορεί στο αίμα και τα δύο τρίτα της ποσότητας αποβάλλονται μέσω των ούρων.
Όταν σε εξετάσεις αίματος βρεθεί ότι οι τιμές του ουρικού οξέος ξεπερνούν τα 7mg/dL (υπερουριχαιµία), είναι πιθανό να δημιουργηθούν άλατα, τα οποία εναποτίθενται με τη μορφή κρυστάλλων στους ιστούς και προκαλούν ουρική αρθρίτιδα, τη λεγόµενη ποδάγρα, που προσβάλλει κυρίως τα κάτω άκρα (το µεγάλο δάκτυλο του ποδιού και το γόνατο).
Το αυξημένο ουρικό οξύ αποτελεί όμως και σημαντικό παράγοντα κινδύνου για το καρδιαγγειακό σύστημα.
Συγκεκριμένα, ασθενείς µε υπερουριχαιµία είναι πιο πιθανό να εµφανίσουν αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (1,4 φορές πιο πιθανό συγκριτικά µε ανθρώπους µε φυσιολογικές τιµές ουρικού οξέος) και περιφερική αρτηριοπάθεια.
Ειδική κατηγορία αποτελούν όσοι έχουν εµφανίσει στο παρελθόν επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας, καθώς έχουν κατά 25% αυξηµένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου.
Επίσης τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος σε νεαρή ηλικία προβλέπουν τη µελλοντική ανάπτυξη υπέρτασης.
Πώς να ελέγξετε το ουρικό οξύ
Εάν έχετε υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος (που επηρεάζονται άµεσα από τις διατροφικές συνήθειες), µπορείτε να τα µειώσετε µε τους εξής τρόπους:
Να αποφεύγετε:
-Tο κυνήγι
-Τον ζωμό και τις σάλτσες κρέατος
-Το συκώτι και τα εντόσθια
-Το μπέικον
-Τα αμύγδαλα
-Tα αλμυρά σνακς (πατατάκια, γαριδάκια)
-Τα μύδια, τα χτένια, τη ρέγκα το σκουμπρί, τις σαρδέλες, τις αντσούγιες, το αυγοτάραχο
Να μειώσετε:
-Tα αλκοολούχα ποτά
-Τα τηγανητά
-Τις τροφές που περιέχουν φρουκτόζη
Προσπαθείστε να:
-Πίνετε άφθονα υγρά (νερό, χυμούς, τσάι)
-Χάσετε τα περιττά κιλά
