Υπάρχει και ένας τέταρτος λόγος που δεν έχει να κάνει με διεθνή πολιτική και διακρατική πολιτική: Ότι στην περιοχή μας, σε όλη την περιοχή, υπάρχει μια ευαισθησία γύρω από τα θέματα του ονόματος. Εγώ λέω στους ξένους καμιά φορά, συναντιέται ένας νεαρός ωραίος άντρας με μια νεαρά πανέμορφη γυναίκα κι ερωτεύονται. Πέφτουν μετά στην αγάπη. Σχετίζονται, αγαπιούνται τόσο πολύ, αποφασίζουν να παντρευτούν. Ο έρωτάς τους φέρνει τον καρπό του, το παιδί, ένα γιο ας πούμε. Εγώ προτιμώ τις κόρες αλλά έναν γιο ας πούμε στο παράδειγμα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Της καλομάνας το παιδί το πρώτο ναν’ κορίτσι» λέει η παροιμία.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Ας πούμε το αγόρι για να είναι πιο εύκολο το παράδειγμά μας. Και τώρα ξαφνικά βλέπει κανείς αυτό το ερωτευμένο ζευγάρι 10 χρόνια, να τσακώνεται. Για ποιο πράγμα αγαπημένε μου Σπύρο κι αγαπημένε μου Δήμο τσακώνονται οι δυο γονείς; Για το όνομα του παιδιού. Ποιο όνομα του παιδιού; Αν θα πάρει του ενός πεθερού ή του άλλου τ’ όνομα.

Κι εδώ υπάρχουν τρεις λύσεις, τέσσερις. Να πάρει κάτι άλλο και να μην τσακώνονται, να έχουν την τύχη να έχουν το ίδιο όνομα τα πεθερικά, να συμφωνήσουν να κάνουν σύνθετη ονομασία -καλή ώρα που κάναμε εμείς- και να λέγεται π.χ. Γιώργος-Κωνσταντίνος, όπου το επόμενο είναι ότι όλοι μαζί της μιας πλευράς το λένε Γιώργο και η άλλη πλευρά το λέει Κωνσταντίνο και τελικά το παιδί στην τάξη αποκτά άλλο όνομα, Ντίνο, Άκη, κάτι άλλο. Η τρίτη, η καλύτερη παραλλαγή είναι αυτή, η σύνθετη ονομασία με εκατέρωθεν, όπως έκανε χτες ο Ζάεφ, μονόπλευρες αναφωνήσεις και το τελευταίο είναι διαζύγιο. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα της περιοχής μας; Σ’ αυτή την πραγματικότητα πάνω στήθηκε το πρόβλημα της ονομασίας. Έχει την ευαισθησία ο κόσμος για τους τρεις παράγοντες που είπα, τους πραγματικούς αλλά και για μια ιδιαίτερη παράδοση. Το νιώθει πρόβλημά του, σου λέει πώς να το πουν;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί γεμίζουν τ’ αμφιθέατρα όταν μιλάς και κάνεις διάλεξη στα Πανεπιστήμια. Γιατί γίνεσαι κατανοητός με παραδείγματα.

Κύριε Κοτζιά πριν σας αφήσουμε, θέλω να μας πείτε ποιο πολιτικό σκηνικό θεωρείτε ότι διαμορφώνεται, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι στους ΑΝΕΛ υπήρξε μια σεισμική πολιτική δόνηση που δημιούργησε και ζημιές με τους δύο που έφυγαν;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Κράτησε όμως.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κράτησε, ναι. Τί βλέπετε εσείς από δω και πέρα; ΄

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Νομίζω πιο ηττημένος απ’ όλους στη συζήτηση της Βουλής βγήκε ο κ. Σαμαράς και η ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας. Κόμμα στο «Σαμαράς», δεν το βάζω, το ίδιο πράγμα. Διότι τελικά εκτέθηκε η πραγματικότητα ότι ο κ. Σαμαράς είναι ο πρώτος που υπέγραψε σκέτο «Μακεδονία» στα ευρωπαϊκά όργανα. Η δε Ακροδεξιά απεδείχθη ότι δεν λέει τίποτε άλλο παρά αυτά τα ψεύτικα λόγια της χούντας και για το Κυπριακό και για τη Μακεδονία…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εγώ πιστεύω ότι νικητής από τη συζήτηση στο χώρο της Δεξιάς βγήκε ο Σαμαράς γιατί ήταν η εκδίκηση του Καλαματιανού. Κατάφερε μετά από 28 χρόνια να βάλει και τα δύο παιδιά του Μητσοτάκη ν’ απαρνούνται την ιδεολογική πολιτική του πατέρα τους και να υπερασπίζονται την πολιτική ορθότητα του Σαμαρά, που έριξε τον πατέρα τους.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Πολύ σωστά. Μέσα στη Νέα Δημοκρατία κέρδισε ο Σαμαράς. Αλλά εγώ τί είπα; Στο Κοινοβούλιο ηττήθηκε ο Σαμαράς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άλλο αυτό.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Αυτό λέω, στο Κοινοβούλιο ηττήθηκε ο Σαμαράς και κερδίσαμε εμείς. Ήταν συντριπτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας υπό τη γραμμή του Σαμαρά. Και μου επιτρέπετε να σας πω και μια είδηση πριν φύγουμε; Μόλις απεβίωσε ο αείμνηστος Μητσοτάκης -με ό,τι διαφορά κι αν είχε κανείς μαζί του, υπήρξε ένας μεγάλο πολιτικός και κοινοβουλευτικός άντρας παρά τα γεγονότα του ’65- το Υπουργείο Εξωτερικών ως όφειλε, πρότεινε στην οικογένεια Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, να κάνουμε επιστημονικό διήμερο προς τιμήν του και να μιλήσουμε για τον «Μητσοτάκη και την εξωτερική πολιτική». Τέσσερις φορές προγραμματίσαμε να το κάνουμε αυτό, τη μία δε μπορούσε το Ινστιτούτο Μητσοτάκη, τη δεύτερη υπήρχε ένα ζήτημα χρονοδιαγράμματος και από την κα Μπακογιάννη κι από εμάς, δικαιολογημένα, τις άλλες δυο φορές μας πήραν από το γραφείο του κ. Μητσοτάκη και είπαν ότι δεν επιθυμεί ο Πρόεδρος να γίνει τώρα τιμητικό διήμερο στη μνήμη του Μητσοτάκη. Κι εγώ απόρησα. Εκ των υστέρων κατάλαβα. Διότι μια τιμητική συζήτηση για το Μητσοτάκη θα έδενε τον υιό Μητσοτάκη στο ν’ αναγνωρίσει το έργο του πατέρα του όσον αφορά την ονομασία της Μακεδονίας και να του υπενθυμίζονται επί δυο ημέρες οι αθλιότητες που έγιναν σε βάρος του.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό δεν το ήξερα.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Είναι η πρώτη φορά που το λέω. Και δεν έκανε το Υπουργείο Εξωτερικών αυτό το διήμερο. Θέλω να σας το θυμίσω. Εμείς το θελήσαμε, το προγραμματίσαμε, διότι υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών ο κ. Μητσοτάκης και οφείλουμε να τιμούμε τη μνήμη των Υπουργών Εξωτερικών και μάλιστα με μια τέτοια έντονη προσωπικότητα που ήταν και Πρωθυπουργός. Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν το επιθυμούσε. Δεν ξέρω ποια άλλη ερμηνεία υπάρχει, θα βγάλει και ανακοίνωση φαντάζομαι η Νέα Δημοκρατία, ελπίζω να μη με υβρίζει, το γεγονός είναι ότι εμείς θέλαμε και δεν έγινε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Εγώευχαριστώ.

Γεράσιμος ΧουντάλαςΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα