Το όραμα ήταν ιδιαίτερα μεγαλεπήβολο για να φρενάρει σε ηθικές αναστολές για την εφαρμογή της καταναγκαστικής εργασίας. Πολύ περισσότερο που η εθνικοσοσιαλιστική αξιακή κλίμακα είχε ήδη προνοήσει, δημιουργώντας μια βολική διαστρωμάτωση ανάμεσα στους Αρίους και τους «υπανθρώπους» Εβραίους.

Οι τελευταίοι, μαζί με τους ανατολικο-ευρωπαίκής προέλευσης και σλαβικής καταγωγής εργάτες βρίσκονταν στη βάση της ιεραρχίας των σκλάβων, ενώ σε σαφώς καλύτερη θέση ήταν, για παράδειγμα, οι Γάλλοι ή οι Ιταλοί, που εξαναγκάζονταν σε υποχρεωτική εργασία. Η συγκεκριμένη διαβάθμιση είχε άμεση συνέπεια στη μεταχείριση αυτών των ανθρώπων, στη διατροφή, τις συνθήκες διαβίωσης και τις αποδοχές τους – υπήρχαν και τέτοιες, χαμηλές για τους δυτικής προέλευσης εργάτες και πενιχρές για τους υπολοίπους.

Οι Ανατολικοί και οι Εβραίοι βρίσκονταν στο έλεος των δυνάμεων ασφαλείας, αντιμετώπιζαν ασφυκτικούς περιορισμούς στην κίνησή τους, στοιβάζονταν μαζικά στα καταλύματά τους και ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν στα ρούχα τους ραμμένο το «P» (Πολωνοί), το «J» (Εβραίοι) ή το «Ost» (Ανατολικοί). Το χειμώνα, γυναίκες από ανατολικές χώρες αναγκάζονταν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις ξυπόλυτες, από τους καταυλισμούς τους μέχρι το εργοστάσιο.

Ειδικά οι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου και όσοι έρχονταν από στρατόπεδα συγκέντρωσης στερούνταν κάθε αποζημίωσης, έκαναν τις πιο εξοντωτικές δουλειές, λάμβαναν ελάχιστη τροφή, ανεπαρκή εφοδιασμό σε ρούχα, υφίσταντο βάναυση μεταχείριση και δεν είχαν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, ούτε μπορούσαν να μπουν στα καταφύγια την ώρα των βομβαρδισμών. Η θνησιμότητα από τις κακουχίες ήταν σαφώς μεγαλύτερη ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα