Χιλιοπαιγμένο το έργο.
Το ‘χεις δει κι εσύ, το ‘χω δει κι εγώ. Ο Κώστας, 45. Με την Ελένη 20 χρόνια. Σπιταρόνα, δύο παιδιά στο λύκειο, σκυλί, παπαγάλος, τα πάντα. Μια ζωή.
Και ξαφνικά, μια μέρα, μπαμ! Του ‘σκασε. «Ελένη, φεύγω».
«Πού πας, ρε Κωστάκη;»
«Φεύγω, βρήκα τον έρωτα».
Και ο έρωτας ποιος είναι; Μια 25άρα, η Στεφανία, που δουλεύει στο μπαρ παρακάτω. Και μένεις εσύ και κοιτάς. «Τι έπαθε ο άνθρωπος; Τρελάθηκε;»
Όχι, ρε φίλε, δεν τρελάθηκε. Του ‘ρθε η κατραπακιά των 40-φεύγα.
Να στο πω απλά, όπως τα λέμε στο καφενείο.
1. Ο καθρέφτης είναι ο εχθρός
Φτάνει ο άλλος τα 45-50. Κοιτιέται το πρωί που ξυρίζεται. Βλέπει την άσπρη τρίχα στο πλάι. Βλέπει το σακουλάκι κάτω απ’ το μάτι. Βλέπει και την μπάκα που ‘χει κάνει «γεια».
Και τον πιάνει πανικός. «Ρε ‘συ,» λέει, «αυτό ήταν; Πάει; Τελειώσαμε; Επόμενη στάση… ΚΑΠΗ;»
Τον πιάνει ο φόβος ότι «έφαγε τα ψωμιά του». Ότι πλέον είναι απλά ο «μπαμπάς» και ο «κύριος Κώστας». Θέλει να νιώσει ξανά «γάτος».
2. Η πιτσιρίκα είναι το… viagra του εγωισμού
Και πώς θα νιώσει «γάτος»; Εκεί που θα τον θαυμάσουν.
Γιατί η πιτσιρίκα, η 25άρα, τι βλέπει σ’ αυτόν; Βλέπει τον «ψημένο», τον «έμπειρο», τον άντρα που ξέρει τι θέλει, που έχει το σπίτι του, το καλό αμάξι. Δεν τον βλέπει σαν τον τύπο που ροχαλίζει στον καναπέ. Τον βλέπει σαν… «πακέτο».
Αυτή τον κοιτάει με κάτι μάτια που λιώνουν. Του λέει «Πω πω, Κώστα, τι έξυπνος που είσαι!». Κι αυτός φουσκώνει σαν παγώνι.
Η πιτσιρίκα τον κάνει να νιώθει ξανά 20 χρονών. Του δίνει την ψευδαίσθηση ότι «περνάει ακόμα η μπογιά του». Είναι η ντόπα που χρειαζόταν για να πει στον εαυτό του «Είδες, ρε; Μπορώ ακόμα!»
3. Στο σπίτι; Μόνο λογαριασμοί και γκρίνια
Ας τα λέμε κι αυτά, αδερφέ. Μετά από 20 χρόνια γάμου, τι συζητάς με τη γυναίκα σου;
«Πλήρωσες τη ΔΕΗ;»
«Πότε θα πάμε στο σχολείο για τον μικρό;»
«Άφησες πάλι τα παπούτσια σου στη μέση.»
«Τι θα φάμε αύριο;»
Η γυναίκα του, που κάποτε ήταν η γκόμενα της ζωής του, έχει γίνει η «μάνα» Νο2. Έχει γίνει η συνέταιρος στη βαρεμάρα. Ο έρωτας έχει γίνει… συνήθεια. Μια βολική, αλλά ξενέρωτη ρουτίνα.
Κι έρχεται η άλλη, η φρέσκια, που δεν ξέρει τι θα πει «λογαριασμός ΕΥΔΑΠ». Του λέει «Πάμε να πιούμε σφηνάκια;» αντί για «Να πάρεις ψωμί γυρνώντας».
Ε, πώς να μη στραβώσει ο άλλος;
Το ζουμί
Για να κλείνουμε. Ο 40άρης που την κάνει για μια πιτσιρίκα, δεν κυνηγάει την πιτσιρίκα. Μην κοροϊδευόμαστε.
Τη νιότη του κυνηγάει. Ψάχνει να πιάσει το τρένο που του ‘φυγε.
Το θέμα είναι ότι το τρένο αυτό έφυγε, ρε μάγκα. Και ξέρεις πότε το καταλαβαίνει; Όταν η πιτσιρίκα αρχίσει τη δική της γκρίνια (γιατί θα αρχίσει) κι αυτός πια δεν θα ‘χει αντοχή ούτε για σφηνάκια, ούτε για ξενύχτια.
Αλλά τότε… συνήθως είναι αργά για να γυρίσει πίσω στην Ελένη. Κι έτσι μένει… καραφλός και ζαρωμένος, να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ακόμα ο «Κωστάκης».
