Από τη δεκαετία του 1980 ο κόλπος της Ελευσίνας άρχισε να γεμίζει με κουφάρια πλοίων τα οποία έκαναν εκεί την τελευταία τους στάση, έριχναν άγκυρα και έμειναν στα αβαθή για να σαπίσουν. Σύμφωνα με την Καθημερινή το μεγάλο κόστος ανέλκυσης είναι πολύ μεγαλύτερο από το κέρδος που θα είχαν οι ιδιοκτήτης από την πώληση των υλικών τους και γι αυτά τα καράβια που άλλοτε όργωναν τις θάλασσες μένουν εκεί σαν πλοία-φαντάσματα. Υπάρχουν και ορισμένα ακόμα παλιότερα από τη δεκαετία του 80 – το λιμενικό έχει καταγράψει ένα αεροσκάφος σε βάθος 27 μέτρων, πιθανότατα από τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Το ναυάγια θεωρούνται από τον νόμο πρόβλημα σε δύο περιπτώσεις: Οταν παρεμποδίζουν τη ναυσιπλοΐα ή όταν έχουν επίδραση στο περιβάλλον» εξηγεί ο κ. Νίκος Βεντίκος, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Ναυπηγών Μηχανικών του ΕΜΠ. «Από περιβαλλοντική άποψη, τα ναυάγια λειτουργούν ως ωρολογιακή βόμβα. Το πετρέλαιο που τυχόν είχαν, τα υλικά από τα οποία κατασκευάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου -καθώς το ναυάγιο διαβρώνεται- απελευθερώνονται στη θάλασσα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται».

Ο χάρτης με τα ναυάγια στον κόλπο της Ελευσίνας

Εικόνα-χαρτης: Καθημερινή

Η λίστα με τα ναυαγισμένα πλοία στην Ελευσίνα μέχρι το 2012