Μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση -στο εσωτερικό του κόμματος του αλλά και στους πολιτικούς του αντιπάλους- έστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας την ομιλία του από το βήμα του 2ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ..

Ο Αλέξης Τσίπρας διεμήνυσε ότι η Αριστερά δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον, να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια”, τόνισε ο Α. Τσίπρας και συμπλήρωσε με έμφαση:

“Και αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να μη τον παρατήσουμε. Αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να τον κερδίσουμε. Είναι ιστορική υποχρέωση. Και θα τον κερδίσουμε”, συνέχισε.

Ο Πρωθυπουργός σημείωσε ότι η κυβέρνηση εργάζεται με ρεαλιστικό οδικό χάρτη, για την ανάκαμψη της οικονομίας, ενώ στάθηκε στην ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών, σε Ελλάδα και Ευρώπη. «Για να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμιστικές τομές που θα οικοδομούν σε ορίζοντα 5ετίας μια χώρα ισότητας, ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης», πρόσθεσε.

Εν συνεχεία, επέμεινε ότι πρέπει να σταλεί «καθαρό μήνυμα ότι έχουμε πυξίδα και σχέδιο να νικήσουμε». Είπε επιπλέον ότι «με την αισιοδοξία της βούλησής μας καταφέραμε να ανατρέψουμε το παλιό και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που δίνει μάχες οπισθοφυλακής».

«Το Grexit δεν ήταν και δεν είναι προοδευτικό σχέδιο»

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στη διαπραγμάτευση το πρώτο εξάμηνο του 2015, υπογραμμίζοντας ότι «η λεηλατημένη Ελλάδα της λιτότητας σήκωσε το ανάστημά της απέναντι στους ισχυρούς της Ευρώπης και του κόσμου». «Και τι δεν δοκίμασαν για να μας λυγίσουν; Χρηματοπιστωτική ασφυξία, απειλές ολικής καταστροφής της χώρας Βρήκαμε απέναντι μας -όχι μόνο τους θεσμούς και την άτεγκτη στάση της Γερμανίας- αλλά και ολόκληρο το παλιό πολιτικό σύστημα της χώρας», ανέφερε ο Πρωθυπουργός.

Για το δημοψήφισμα

Στάθηκε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, το οποίο χαρακτήρισε ως «τη μεγαλύτερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας και των αγώνων του λαού μας». Ο κ. Τσίπρας επέμεινε ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, δεν ήταν και δεν είναι προοδευτικό σχέδιο, αφήνοντας εκ νέου αιχμές κατά του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Επιλέξαμε τον ευρωπαϊκό δρόμο και όχι την αυτοκαταστροφική αναδίπλωση», είπε, εκτιμώντας ότι «τις συνέπειες μιας εθνικής αναδίπλωσης και πιθανής εξόδου από το κοινό νόμισμα δεν θα τη χρεωνόταν ούτε η Ευρώπη, ούτε οι θεσμοί, ούτε το παλιό πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά η ίδια η Αριστερά». Παράλληλα, επανέλαβε ότι η συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015, ήταν καλύτερη από εκείνη «στην οποία ήταν δεσμευμένος ο κ.Σαμαράς».

“Οφείλει κανείς, ιδιαίτερα αποτιμώντας και τη πρόσφατη εμπειρία μας, να δώσει απαντήσεις σαφείς και εμπεριστατωμένες στα εξής ερωτήματα :

1. Αποτελεί σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη;

«Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει βάση η κριτική που και εμείς ασκήσαμε στην απόφαση εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας του ενός τετάρτου του Εθνικού μας πλούτου με στόχο τη παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες.

Με αυτό το ενδεχόμενο βρεθήκαμε αντιμέτωποι. Και αυτό σύντροφοι, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε επίμονη επιλογή μιας μειοψηφίας μέσα στο κόμμα μας, που λειτουργούσε ως κόμμα μέσα στο κόμμα, δεν ήταν αριστερό σχέδιο. Ούτε ριζοσπαστικό. Ήταν το Σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας.

Και μην έχετε καμία αμφιβολία. Τις συνέπειες μιας εθνικής αναδίπλωσης και της πιθανής εξόδου από το κοινό νόμισμα δεν θα της χρεωνόταν ούτε η Ευρώπη, ούτε οι θεσμοί, ούτε το παλιό πολιτικό σύστημα της χώρας. Θα της χρεωνόταν η ίδια η Αριστερά και όχι μόνο η ελληνική. Και αυτό θα αποτελούσε ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα».

2. Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει, να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τη συγκυρία δεν την επιλέγεις εσύ. Αυτή σε επιλέγει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μεγάλο βαθμό τέκνο της ανάγκης και της οργής για την απαξίωση του πολιτικού κατεστημένου στη χώρας μας αλλά και για τη λεηλασία του εθνικού πλούτου που οι επιλογές του επέφερε. Προφανώς και θα ήταν καλύτερα αν η πρώτη φορά Αριστερά ερχόταν σε άλλη συγκυρία.

Όχι χρεοκοπίας και ασφυξίας, αλλά υψηλών ρυθμών ανάπτυξης τόσο της διεθνούς όσο και της Ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο πως σχεδόν ποτέ η ιστορία δε θυμάται την αριστερά σε τέτοιες στιγμές. Τη θυμάται στα δύσκολα για να προστατεύσει τους πιο αδύναμους για να σταματήσει τη καταστροφή».

3. Είναι ρεαλιστικό και εφικτό ένα σχέδιο εξόδου με κοινωνική προστασία και παραγωγική ανασυγκρότηση ενόσω υποχρεούσαι να βρίσκεσαι εντός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής;

«Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά έχω την βαθειά πεποίθηση ότι είναι καταφατική. Και βεβαίως είναι άλλο η θεωρητική δυνατότητα και άλλο η πρακτική εφαρμογή, η μετατροπή αυτής της δυνατότητας σε ενεργεία πολιτική. Όμως, οφείλουμε να σκεφτούμε τι έχουμε ήδη καταφέρει μέσα στους 20 μήνες της διακυβέρνησης μας.

Και μάλιστα τι έχουμε πετύχει με δεδομένη την ιστορικού χαρακτήρα αναδιανομή πλούτου και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου που συντελέστηκε κατά τη διάρκεια της καταστροφικής πενταετίας 2010-2014 όταν η δημοσιονομική προσαρμογή έφτασε τα 65 περίπου δις. ευρώ, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτοξεύτηκε στο ασύλληπτο 27%, οι μισθοί μειώθηκαν δραματικά και η αγορά εργασίας απορυθμίστηκε πλήρως υπό την πίεση που ασκεί αντικειμενικά στην εργασία ο εφεδρικός στρατός των ανέργων, το κοινωνικό κράτος κατεδαφίστηκε και η κοινωνική προστασία εκμηδενίστηκε.

Μέσα σε αυτές τις τραγικές συνθήκες οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής ερήμωσης έχουμε αρχίσει να υλοποιούμε μια πολιτική ανακατανομής των βαρών υπέρ των εργαζόμενων τάξεων αλλά και μια πολιτική περιορισμού των ανισοτήτων:

Έχουμε ήδη ψηφίσει, υλοποιούμε και διευρύνουμε διαρκώς το πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση το οποίο έχει περιορίσει τις επιπτώσεις της απόλυτης φτώχειας σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο συμπολίτες μας
Υλοποιούμε ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας που δίνει το κύριο βάρος στην τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και έχει δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας οχτάμηνης διάρκειας με αναδιανομή των πόρων υπέρ των ωφελούμενων και όχι των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης

Έχουμε αντιμετωπίσει το πρόβλημα των 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων νομοθετώντας την δωρεάν πρόσβαση τους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας
Έχουμε αποκαταστήσει χιλιάδες αντισυνταγματικά απολυμένους του δημόσιου τομέα
Έχουμε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες επιτύχει το άνοιγμα όλων των σχολείων ομαλά και την διανομή όλων των βιβλίων στην ώρα τους

Έχουμε καταφέρει να υπερασπιστούμε το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης εξασφαλίζοντας τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα του σε σύγκρουση με τις θέσεις τόσο των θεσμών όσο και της αντιπολίτευσης που ήθελαν την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις συντάξεις αλλά και την μετατροπή του συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό.
Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουμε με όσα μέσα διαθέτουμε τις αδικίες που δημιούργησε η κατάργηση του ΕΚΑΣ που δεν καταφέραμε να αποσοβήσουμε.

Ψηφίσαμε την ρύθμιση για τις 100 δόσεις που έδωσε ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους αλλά και ελεύθερους επαγγελματίες που έδιναν καθημερινή μάχη υπό το βάρος των συσσωρευμένων χρεών
Και τέλος έχουμε αρχίσει να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της εκτεταμένης μεγάλης και μεσαίας φοροδιαφυγής γεγονός που γίνεται σαφές από την υπεραπόδοση των εσόδων τόσο το 2015 όσο και το 2016.

Αυτές οι πολιτικές παρεμβάσεις δεν έχουν όμως απλώς και μόνο κοινωνικό χαρακτήρα. Αντιθέτως δημιουργούν είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο προϋποθέσεις στήριξης και ενίσχυσης της ιδιωτικής κατανάλωσης και της αγοραστικής δύναμης των ασθενέστερων στρωμάτων και οδηγούν την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης.

Είναι ακριβώς και αυτές οι πολιτικές που συνέτειναν στην αποκλιμάκωση της ανεργίας κατά 4 μονάδες την περίοδο της διακυβέρνησης μας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η διαχωριστική γραμμή μεταξύ μιας αριστερής πολιτικής ανακατανομής βαρών και μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που θέλει την ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια της κοινωνίας και της εργασίας».

4. Με ποιούς θα πάμε; Υπάρχει τελικά περιθώριο συμμαχιών και πεδίο σύγκλησ
ης για την Αριστερά με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της Πράσινης αριστεράς;

«Πρέπει να κατανοήσουμε ότι στο φόντο της οικονομικής κρίσης, του προσφυγικού αλλά και της κρίσης ασφάλειας που μαστίζουν την ήπειρό μας, διεξάγεται μια πολυεπίπεδη και περίπλοκη πολιτική σύγκρουση σε όλα τα μέτωπα. Μια σύγκρουση που παίρνει διαφορετικές μορφές και διαρκώς αναδιατάσσει τις δυνάμεις. Είναι η σύγκρουση Βορρά – Νότου, Κέντρου – Περιφέρειας, αλλά και η σύγκρουση που την υπερπροσδιορίζει.

Η εσωτερική μάχη στο εσωτερικό κάθε χώρας μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν μια Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής, της ισότητας και της αλληλεγγύης και των δυνάμεων που είτε επιλέγουν ανοιχτά τον διχασμό και το κλείσιμο της Ευρώπης, είτε τρέφουν τον διχασμό με την φανατική υποστήριξη του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας. Εδώ τα μέτωπα είναι ρευστά και οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι πάντοτε σαφείς και βέβαιες εκ των προτέρων.

Αυτό που είναι σαφές και βέβαιο, όμως, είναι ότι η έκβαση αυτής της πολυεπίπεδης σύγκρουσης θα είναι καθοριστική για την πορεία της Ευρώπης στον 21ο αιώνα. Θα εξελιχθεί η Ευρώπη σε μια Ένωση-φρούριο, με εθνικές αναδιπλώσεις και βάθεμα του χάσματος μεταξύ Βορρά και Νότου ή σε μια ανοιχτή Ένωση οικονομικής συνεργασίας, δημοκρατίας και σύγκλισης των οικονομιών της.

Η Ελλάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παίξουν και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη μάχη, ως πρωτοπόρα πολιτική δύναμη. Τόσο στη συγκρότηση ενός μετώπου του Ευρωπαϊκού Νότου που θα θέσει με ένταση το θέμα της οικονομικής σύγκλισης και των περιφερειακών ανισοτήτων στην Ευρώπη, όσο και στην συγκρότηση ενός παράλληλου μετώπου των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στο σύνολο της Ηπείρου μας. Ενός μετώπου που θα θέσει ως κύριους στόχους :

Την αντιμετώπιση και την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας
Την αντιμετώπιση της ανόδου της ακροδεξιάς
Την αποφυγή των εθνικών αναδιπλώσεων
Την αποφυγή της μετατροπής της Ευρώπης σε Ένωση-Φρούριο
Την επίλυση της προσφυγικής κρίσης με όρους αλληλεγγύης και φιλοξενίας
Την ειρηνική επίλυση των διαφορών στην ευρύτερη περιοχή της μέσης ανατολής που έχει μετατραπεί σε πραγματική πυριτιδαποθήκη από τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και την άνοδο της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Γνωρίζουμε καλά ότι δεν πρόκειται για εύκολους στόχους. Γνωρίζουμε καλά ότι για την επίτευξη και των δύο προϋποτίθεται να συμμαχήσουμε με πολιτικές δυνάμεις διαφορετικής καταγωγής και παράδοσης. Αλλά δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί το μοναδικό κυβερνητικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου και παρακολουθητή των εξελίξεων. Οφείλουμε με το πολιτικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της Αριστεράς να επιδιώξουμε προσεγγίσεις και συγκλήσεις και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και με τους Πράσινους, έχοντας πάντα κατά νου τα όρια αυτών των συγκλήσεων αλλά και τους κινδύνους που ενέχονται σε ένα τέτοιο εγχείρημα».Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα