Η Βέφα Αλεξιάδου θρηνεί τον χαμό των κοριτσιών της Αλεξίας και Άντζυ. Η γνωστή τηλεμαγείρισσα ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους. Μάλιστα, επέλεξε να κάνει αυτό το ταξίδι τις ηµέρες του Πάσχα, που ήταν και το πρώτο που θα περνούσε χωρίς τις αγαπηµένες της κόρες, Αντζυ και Αλεξία.
Το οδοιπορικό της ξεκίνησε τη Μεγάλη Πέµπτη και ολοκληρώθηκε την Τρίτη του Πάσχα. ∆ιέµεινε στην παλιά πόλη των Ιεροσολύµων για να βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία της Αγίας Αναστάσεως, όπου παρακολούθησε τις λειτουργίες της Αποκαθήλωσης, της Ανάστασης και της ∆εύτερης Ανάστασης. Περπάτησε στον Γολγοθά, περιηγήθηκε στη Ναζαρέτ, στη Βηθλεέµ, στο Όρος των Ελαιών, στη Γεσθηµανή και τον Ιορδάνη ποταµό, επισκέφθηκε τον Τάφο του Χριστού και προσευχήθηκε. «Με αξίωσε ο Θεός να επισκεφτώ αυτά τα άγια µέρη. Μόνο Εκείνος µού δίνει κουράγιο να αντέξω όλη αυτή τη δοκιµασία».
Όπως εξηγεί η ίδια, αν συγκεντρωνόταν όλη η οικογένεια µαζί, όπως συνέβαινε κάθε Πάσχα, η ατµόσφαιρα θα ήταν πολύ βαριά και οι εγγονές της Χαρά και Βέφα θα βυθίζονταν και πάλι στην απόλυτη θλίψη. «Όλες αυτές τις ηµέρες τις περνούσαµε µε τις κόρες µου και τις οικογένειές τους. Γλεντούσαµε και γιορτάζαµε ως χριστιανοί την Ανάσταση του Κυρίου. Τώρα; Τίποτα δεν είναι το ίδιο… Ήταν λοιπόν αδύνατον να κάνουµε όλοι µαζί Πάσχα για ψυχολογικούς λόγους», παραδέχεται η Βέφα Αλεξιάδου, προσθέτοντας πως τέτοιες ηµέρες οι σπεσιαλιτέ της Αλεξίας είχαν την τιµητική τους στο γιορτινό τραπέζι όπως και η επιµέλεια του τραπεζιού από την άλλη της κόρη, την Άντζυ.
Οι µνήµες σίγουρα θα επηρέαζαν αρνητικά όλους όσοι τις αγάπησαν και έτσι η Βέφα έφυγε για τα Ιεροσόλυµα, ώστε να µη ζήσουν τέτοιες στιγµές, ειδικά τώρα που το πένθος είναι ακόµη νωπό.
«Εάν βρισκόµασταν όλοι µαζί, θα κλαίγαµε συνέχεια και θα στενοχωρούσαµε πολύ τις εγγονές µου. Έπρεπε ο καθένας να περάσει ξεχωριστά το Πάσχα για να ξεχαστεί. Ευτυχώς η Χαρά και η Βέφα πέρασαν πολύ ωραία. Ήταν καλεσµένες σε ένα φιλικό σπίτι µαζί µε τον πατέρα τους και πέρασαν όµορφα. Είναι σηµαντικό για τα παιδιά να ξεχνιούνται και να µη θλίβονται. Οταν εκείνες είναι χαρούµενες, είµαι και εγώ», επισηµαίνει. «Ήταν µια απόφαση ζωής»,
«Πού αλλού θα µπορούσα να πάω το Πάσχα; Πώς θα άντεχα εάν δεν ήµουν κοντά στον Θεό, να µου δίνει δύναµη; Είναι πολύ σκληρό να πονάει η ψυχή σου και να σκέφτεσαι πως τα παιδιά σου δεν ζούνε. Είµαι µητέρα… Πάντα ήθελα να ταξιδέψω και να βρεθώ στα µέρη του Χριστού. Μου έκανε πολύ καλό και πραγµατικά ένιωσα µια πρωτόγνωρη συγκίνηση και δέος µε το Αγιο Φως… Έχω κλάψει πολύ από συγκίνηση. Ο Θεός µε γαλήνεψε. Ήταν όνειρο ζωής να επισκεφτώ τους Αγίους Τόπους. Ο λόγος που πήγα ήταν για να λειτουργηθώ».
