Είμαστε πάλι στο ίδιο έργο θεατές. Ο Παναθηναϊκός, η μεγαλύτερη ίσως πηγή… αθλητικής φημολογίας στην Ελλάδα, ζει τις τελευταίες μέρες στον ρυθμό μιας “βόμβας” που ακούει στο όνομα Ράφα Μπενίτεθ. Μια βόμβα που, όπως συνηθίζεται, συνοδεύεται από την άμεση διάψευση της ΠΑΕ.

Και κάπου εδώ, ο μέσος φίλαθλος – και ο δικός μας ο νους – μπερδεύεται. Είναι δυνατόν ένας προπονητής του βεληνεκούς του Ισπανού, με Champions League στην τροπαιοθήκη του, να βρίσκεται στην Αθήνα, κι ο σύλλογος να εκδίδει επίσημη ανακοίνωση ότι… ο προπονητής είναι ο Χρήστος Κόντης; Η απάντηση είναι: Στον Παναθηναϊκό, όλα είναι δυνατά. Το θέμα, όμως, δεν είναι η αλήθεια της φήμης. Το θέμα είναι η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω. Μια εικόνα χαοτική, μια εικόνα που φωνάζει: «Αναζητούμε απεγνωσμένα σωτήρα».

Το κρίσιμο 48ωρο, για το οποίο γίνεται λόγος στα ρεπορτάζ, δεν θα έπρεπε να αφορά μόνο την υπογραφή ενός προπονητή, όσο σπουδαίος κι αν είναι. Ο Μπενίτεθ είναι ένα μεγάλο όνομα, ίσως η επιτομή του “τεχνικού διευθυντή” στον πάγκο, αλλά η καρδιά του προβλήματος του Παναθηναϊκού βρίσκεται πίσω από τον πάγκο και πάνω από αυτόν.

Η συζήτηση για τη γενική αναδόμηση και τον τεχνικό διευθυντή είναι αυτή που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, και είναι εκεί που πρέπει να πέσει το βάρος, με τρόπο πιο «ανθρώπινο», πιο ουσιαστικό. Δεν χρειάζεται απλά ένας «κεντρικός εγκέφαλος» με φανταχτερό βιογραφικό. Χρειάζεται ένα πρόσωπο που θα αναλάβει να δέσει την κουλτούρα του συλλόγου με το ποδοσφαιρικό πλάνο. Που θα μιλάει με όλους, από τον πρόεδρο μέχρι τον φροντιστή, και θα φτιάξει επιτέλους τη δομή που θα επιβιώνει, είτε ο προπονητής λέγεται Μπενίτεθ είτε Παπαδόπουλος.

Η αλήθεια είναι μία: Όσο το «τριφύλλι» βρίσκεται σε αυτή την αέναη κίνηση φημών, διαψεύσεων και πρόχειρων λύσεων, η αναδόμηση θα παραμένει κενό γράμμα. Το κρίσιμο 48ωρο δεν τελειώνει με την υπογραφή. Ξεκινάει με την απόφαση να σταματήσει η αστάθεια. Γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν ζητάει απλά μεγάλα ονόματα, ζητάει ηρεμία και ένα πλάνο που να φαίνεται ότι θα κρατήσει παραπάνω από μια σεζόν.

Μακάρι ο Μπενίτεθ να είναι η αρχή για κάτι στέρεο, αλλά αν δεν μπει η υπογραφή σε μια ξεκάθαρη φιλοσοφία λειτουργίας, η επόμενη κρίση – και η επόμενη φήμη – θα είναι προ των πυλών. Αυτή είναι η πιο κρίσιμη «48ωρη» απόφαση που πρέπει να παρθεί στην λεωφόρο.