Περισσότερες από πέντε ημέρες έχουν περάσει από τότε που τα Βορίζια Ηρακλείου βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς τραγωδίας. Ένα χωριό 500 κατοίκων ζει εδώ και ώρες με αστυνομικούς σε κάθε γωνιά, βαριά οπλισμένους, λες και πρόκειται για εμπόλεμη ζώνη. Και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό.
Το βράδυ της Παρασκευής η έκρηξη στο σπίτι της οικογένειας Φραγκιαδάκη ταρακούνησε το χωριό. Μέχρι το πρωί του Σαββάτου η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως: πυροβολισμοί, πανικός, και δύο άνθρωποι νεκροί — ο 39χρονος Φανούρης Καργάκης και η 56χρονη Ευαγγελία Φραγκιαδάκη.
Οι κηδείες έγιναν μέσα σε ατμόσφαιρα φόβου, με ελέγχους μέχρι και για μέταλλα στις εισόδους των νεκροταφείων. Σκηνές που σπάνια βλέπουμε σε ελληνικό χωριό.
Από τη μία πλευρά, η οικογένεια Καργάκη ζητά να φύγει η άλλη οικογένεια από τα Βορίζια. Από την άλλη, οι Φραγκιαδάκηδες μιλούν για σασμό και ζητούν να πέσουν οι τόνοι, κυρίως για χάρη των παιδιών που μεγαλώνουν μέσα στην κρίση.
Κανείς όμως δεν κάνει βήμα πίσω. Το κλίμα παραμένει «βαρύ». Κι όσο κυκλοφορούν όπλα, ο φόβος είναι μεγάλος.
Τι λένε οι αστυνομικές εκτιμήσεις
Ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων ΝΑ Αττικής, Γιώργος Καλλιακμάνης, που βρέθηκε στο σημείο, περιέγραψε ένα σκηνικό σχεδόν πολεμικό.
Όπως ανέφερε, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η θανατηφόρα σφαίρα που χτύπησε τη γυναίκα δεν ήρθε από το σημείο όπου βρέθηκε ο 39χρονος, αλλά από «ψηλότερο σημείο» — πιθανότατα από μπαλκόνι.
Οι βολές, λέει, δεν ήταν από πιστόλι αλλά από Καλάσνικοφ, κάτι που εξηγεί τα σημάδια σε σπίτια και αυτοκίνητα σε όλο το δρόμο. «Έπαιζαν πόλεμο», είπε χαρακτηριστικά.
Ένα χωριό που κοιτάζει το κενό
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για φράσεις που ειπώθηκαν ακόμη και μπροστά σε παιδιά, του τύπου «περνάει η ώρα, γιατί δεν τους έχουμε σκοτώσει ακόμα;».
Αυτή ίσως είναι η πιο σκληρή πλευρά της ιστορίας: μικρά παιδιά να βλέπουν τους μεγάλους να μιλούν για θάνατο σαν να είναι κάτι καθημερινό.
Τι μένει τώρα;
- Η δικαστική έρευνα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιος πυροβόλησε και από πού.
- Η αστυνομία παραμένει στο χωριό, σε αριθμούς σχεδόν ίσους με τους κατοίκους.
- Η τοπική κοινωνία παλεύει να σταθεί όρθια, με φόβο αλλά και με την ανάγκη να μη συνεχιστεί αυτός ο κύκλος.





















