Κάθε Κυριακή φεύγει από την Ανω Βούλα με προορισμό τη Νίκαια, την προσφυγική Κοκκινιά, για να φάει από τα χεράκια της Κλειώς, της μητέρας του. 
Τη λατρεύει, είναι περήφανος γι’ αυτήν, για τη γυναίκα που στα 15 του πήρε το τηλέφωνο της μακρινής συγγενής του, της ηθοποιού Νέλλη Γκίνη, από την ατζέντα της, για να της πει ότι θέλει να γίνει τραγουδιστής και ηθοποιός και θέλει τη βοήθειά της.
Στα 23 του άρχισε να γνωρίζει την επιτυχία, και η Κλειώ, η μητέρα του ήταν πάντα δίπλα του, όπως και η αδελφή του η Μαρία.
Ο ντροπαλός, στην ουσία για όσους τον γνωρίζουν, Γιώργος Μαζωνάκης, δεν θέλησε να κρύψει την ευαίσθητη πλευρά του, το τρωτό σημείο του, τη μητέρα του.
Στη συναυλία του στο Κατράκειο θέατρο, ουσιαστικά στη γειτονιά του, γνώρισε την αποθέωση, την αγάπη του κόσμου και τους την ανταπέδωσε αφήνοντάς τους να δουν τη σχέση με τη μητέρα του.
Η Κλειώ Μαζωνάκη ανέβηκε στη σκηνή και έδωσε στον γιο της ένα μπουκέτο με λουλούδια. Τον αγκάλιασε, την αγκάλιασε, βούρκωσε και άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν, τραγούδησε για τη γυναίκα της ζωής του.
