Η Ραλλία Χρηστίδου μίλησε στην εφημερίδα «Αγορά» και στην Οδυσσέα Μητσόπουλου για τα νυχτοκάματα στα μπουζούκια και έφερε στο μυαλό της τον εφιάλτη που πέρασε όταν κινδύνεψε να χάσει τη φωνή της.
Είσαι από τις τελευταίες επιζήσασες των παιδιών που έκαναν το μεγάλο «μπαμ» με τα μουσικά show της προηγούμενης δεκαετίας. Πως τα κατάφερες;
Εμένα δεν μου αρέσει να συγκρίνω τον εαυτό μου με κανέναν και δεν βλέπω ανταγωνιστικά κανέναν συνάδελφο μου. Ανταγωνίζομαι μόνο την Ραλλία και δεν έχω σταματήσει να δουλεύω όλα αυτά τα χρόνια. Αγωνίζομαι για τη ζωή μου και δεν μπορώ να την φανταστώ εκτός μουσικής.
Έκλεισες όμως την πόρτα στα μπουζούκια επιλέγοντας πιο μικρές μουσικές σκηνές. Αυτό το πλήρωσες κάνοντας «ταμείο»;
Εννοείται ότι το πλήρωσα, αλλά αυτή ήταν μια απόφαση που πήρα από την αρχή της καριέρας μου. Δεν έκανα περιουσία από την νύχτα, ούτε έχω πάρει τα μεγάλα νυχτοκάματα. Ζω στο νοίκι και είμαι σαν το 85% των Ελλήνων αυτή τη στιγμή. Με ενδιέφερε μόνο να κάνω ωραία πράγματα σύμφωνα με αυτά που μου αρέσουν.
Εσύ κινδύνεψες ποτέ να χάσεις την φωνή σου;
Βεβαίως ναι. Δύο φορές έχω «κλείσει» και πήρα κορτιζόνη για να ανοίξει η φωνή μου. Την πρώτη φορά δεν υπήρχε σωστή τεχνική υποστήριξη στο χώρο όπου εμφανιζόμουν και σε συνδυασμό με μια ίωση την πάτησα. Επίσης, πέρσι τα Χριστούγεννα ήμουν σε ιδιωτική κλινική της Κύπρου και μου έκαναν ενέσεις επειδή έπαθα το ίδιο πράγμα. Το θυμάμαι σαν εφιάλτη όταν έχασα τη φωνή μου. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί αν είσαι τραγουδιστής.
