Οι αστικοί μύθοι γύρω από την κατάποση μιας τσίχλας που επιβίωσαν στα χρόνια είναι πολλοί. Όλοι ξεκίνησαν από τον φόβο των γονέων, όταν τα παιδιά τους μασούσαν τσίχλα, μην την καταπιούν και πνιγούν και έτσι τους εφιστούσαν την προσοχή με νουθεσίες, όπως:

“Μην καταπιείς την τσίχλα γιατί θα φράξει το έντερο σου”, ή “Πρόσεχε γιατί η τσίχλα θα τυλιχθεί γύρω από την καρδιά σου”, ή και “Μη τυχόν και την καταπιείς θα κάνεις 7 χρόνια να την χωνέψεις”. Όλοι σαν παιδιά έχουμε περάσει από αυτή τη θέση και πάντα προσέχαμε την τσίχλα που μασούσαμε. Τι ακριβώς ισχύει όμως; Έχουν κάποια βάση οι μύθοι αυτοί;

Οι τσίχλες αποτελούνται από γλυκαντικό, αρωματικά, συντηρητικά και μαλακτικά, από σάκχαρα και αρωματικά συστατικά όπως έλαια μέντας, ή άλλες γεύσεις. Τα μαλακτικά είναι συνήθως φυτικά έλαια, ή γλυκερίνη. Όλα αυτά δεν αποτελούν κανένα πρόβλημα για το πεπτικό μας σύστημα το οποίο τα διασπάει πολύ πολύ εύκολα. Το συστατικό που μπορεί να αντέξει τόσο το οξύ στο στομάχι, όσο και τα πεπτικά ένζυμα στο έντερο, είναι η βάση τσίχλας.

Σήμερα η βάση μιας τσίχλας αποτελείται από φυσικά ή συνθετικά πολυμερή. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) επιτρέπει τη χρήση των διαφόρων ουσιών, συμπεριλαμβανομένων και του ελαστικό βουτυλίου. Κάθε κατασκευαστής έχει τη δική του συνταγή , με σκοπό να πάρει το τέλειο βαθμό ελαστικότητας. Ακόμη και αυτά τα υλικά εάν τα καταπιούμε σε μικρές ποσότητες και εξαιτίας της ελαστικότητας τους, μπορούν και να χωνευτούν στο στομάχι, αλλά και να αποβληθούν από τα έντερα μέσω των κοπράνων.

Ο μόνος τρόπος που μια τσίχλα θα μπορούσε να μείνει μέσα στο σώμα μας είναι η ποσότητα της να είναι σχεδόν τεράστια και να φράξει τα έντερα.

Όπως για παράδειγμα συνέβη το 1998 σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις παιδιών. Ένα 4χρονο παιδάκι στο οποίο οι γονείς του έδιναν τσίχλες συνέχεια, αλλά εκείνο μόλις “έφευγε η ζάχαρη” αντί να τις φτύσει, τις κατάπινε.

Έτρωγε μέχρι και 6 τσίχλες τη μέρα και όλες κατέληγαν στο στομάχι του. Κάθε μέρα. Κάποια στιγμή το παιδί άρχισε να κλαίει και να λέει ότι δεν μπορεί να ενεργηθεί. Και ύστερα από μια εβδομάδα έντονων πόνων, το πήγαν στον γιατρό. Οι ακτινογραφίες έδειξαν κάτι “σφηνωμένο” στα έντερα λίγο πριν την έξοδο, το οποίο εμπόδιζε το παιδί να “εκκενώσει”. Οι γιατροί έβαλαν τον 4χρονο στο χειρουργείο και του αφαίρεσαν από τον πρωκτό μια μεγάλη μάζα τσίχλας. Δεν πέρασαν 7 χρόνια όπως λέει ο αστικός μύθος αλλά 7 ημέρες και του προκάλεσε πρόβλημα.

Παρόμοιες είναι και οι 2 άλλες περιπτώσεις. Δηλαδή μεγάλες ποσότητες από τσίχλα που είχαν καταπιεί παιδιά είχαν σφηνώσει στα έντερα τους.

Πάντως σε καμία περίπτωση η τσίχλα εάν την καταπιούμε κατά λάθος, ή αφηρημένοι δεν μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Αρκεί βέβαια να μην είναι 6 και 7 τσίχλες τη μέρα. Τότε ποτέ δεν ξέρει κάνεις… Ο αστικός μύθος μπορεί να επιβεβαιωθεί.

Πηγή: iatropedia.gr