Η Δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί την ανώτατη εγγύηση μέσα σε μια κοινωνία, ότι όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και ότι οι όποιες οικονομικές ανισότητες, η πολιτική θέση και η προβολή από τα ΜΜΕ, δεν οδηγούν σε διακρίσεις μεταξύ των πολιτών, σε ότι αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Δυστυχώς, στα μάτια των πολιτών η ελληνική Δικαιοσύνη έχει
καταρρεύσει και δεν θεωρείται ότι αποτελεί εγγύηση των ανωτέρω. Η μη ανεξαρτησία της από την κυβέρνηση, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα στην Κοινή Γνώμη.
Εξάλλου δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, καθόσον όταν το κράτος χρεοκοπεί, προφανώς κάπου έχει σημαντικό πρόβλημα και η Δικαιοσύνη που δεν είχε πάρει είδηση τίποτα.
Επιπλέον, σύμφωνα με έκθεση της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ στην υπόλοιπη ΕΕ, η σχέση μισθών προς το συνολικές δαπάνες για την δικαιοσύνη και με πληθυσμιακή αναλογία, είναι 66.1% κατά μέσο όρο, αντίθετα στην Ελλάδα είναι 95.9%.
Δηλαδή σχεδόν όλες οι δημόσιες δαπάνες στην Ελλάδα για τη Δικαιοσύνη πάνε σε μισθούς και όχι σε υποδομές κ.λ.π. Με άλλα λόγια, έχουμε μια Δικαιοσύνη μόνο με πρόσωπα, χωρίς υποδομές ή για την ακρίβεια με απηρχαιωμένες υποδομές.
