Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι όσο πιο πολύπλοκο είναι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, τόσο πιο ασφαλές είναι γι’ αυτούς.
Σύμφωνα ωστόσο με σχετική έρευνα της Σχολής Φυσιοθεραπείας του Σύδνεϋ σε συνεργασία με μια επιστημονική ομάδα από το Νοσοκομείο της Καμπέρα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η λεία επιφάνεια στο εσωτερικό της σόλας ενός αθλητικού παπουτσιού δεν επιτρέπει στο πόδι να έχει καλή αντίληψη των κραδασμών ή της επιφάνειας του εδάφους και κατά συνέπεια αυξάνει την πιθανότητα τραυματισμών.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προτιμώνται μοντέλα παπουτσιών που να επιτρέπουν τη φυσική προσαρμογή των ποδιών στις τυχόν ανωμαλίες του εδάφους.
Οι ίδιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι κοινές πρακτικές πολλών κατασκευαστών αθλητικών παπουτσιών, που κάνουν χρήση αερόσολας ή άλλων μαλακών υλικών για τη μείωση των κραδασμών δεν επιτρέπουν την προσαρμογή του ποδιού στις πραγματικές συνθήκες και ενισχύουν την πιθανή εκδήλωση διαστρεμμάτων.
Στο πλαίσιο της έρευνας οι Αυστραλοί επιστήμονες ανέλυσαν με ειδικά μηχανήματα την κινητικότητα των αστραγάλων μιας ομάδας αθλητών, οι οποίοι έτρεχαν ενώ φορούσαν διαδοχικά αθλητικά παπούτσια με αερόσολες και πιο τραχεία εσωτερική σόλα, ενώ στο τελικό στάδιο της έρευνας δεν φορούσαν καθόλου παπούτσια.
Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι η δυνατότητα προσαρμογής του αστραγάλου στις πραγματικές συνθήκες ήταν δυσκολότερη όταν οι αθλητές φορούσαν παπούτσια με αερόσολες ή άλλο εσωτερικό αντικραδασμικό υλικό.
Μάλιστα τα ατυχήματα ήταν πολύ λιγότερα όταν χρησιμοποιήθηκαν παπούτσια με τραχεία εσωτερική επιφάνεια, κάτι, ωστόσο, που αντιστρεφόταν όταν οι αθλητές έτρεχαν ξυπόλητοι.
