Ο ηθοποιός μίλησε σε συνέντευξη του στο περιοδικό YOU για τις δύσκολες στιγμές που έζησε από τα παιδικά του χρόνια, τις ημέρες του στο κελί, αλλά και για το βράδυ που έμεινε άστεγος.
Η ζωή σας δεν ήταν εύκολη…
Ήταν πάρα πολύ δύσκολη, γιατί γεννήθηκα στην επαρχία και παρότι κατάγομαι από οικογένεια στρατιωτικών, η ζωή τα έφερε έτσι που βρέθηκα 8 ετών να χωρίζουν οι γονείς μου. Όταν πέθανε και ο πατέρας μου, με μεγάλωσε η γιαγιά, η μητριά και η θεία μου. Τρεις γυναίκες που λάτρεψα και ήταν ο λόγος για να αγαπήσω όλες τις γυναίκες του κόσμου.
Το διαζύγιο των γονιών σας σας κόστισε;
Φυσικά. Στη Λαμία εκείνη την εποχή ήμουν δαχτυλοδεικτούμενος. Κατά κάποιον τρόπο δέχτηκα bullying και κάποιοι συγχωριανοί μου προσπάθησαν να μου ασκήσουν και σωματική βία. Παρότι προσπαθούσε να τους αποφύγω ευγενικά, όταν είδα την αγριότητα στο μάτι τους τούς έκανα μαύρους στο ξύλο. Δεν πρόλαβαν να σηκώσουν ούτε το χέρι τους. Λυπάμαι, αλλά τους άξιζε. Μετά από χρόνια μου είπαν πως καλά τους έκανα τότε και έγιναν φίλοι μου.
Το πρώτο βράδυ που ήρθατε στην Αθήνα πώς το περάσατε;
Κοιμήθηκα στον δρόμο, άστεγος. Είχα κάποια χρήματα πάνω μου για να βρω ένα σπιτάκι και δεν ήθελα να τα χαλάσω σε ξενοδοχείο. Έτσι βρήκα μια οικοδομή νεόδμητη, κατέβηκα στο υπόγειο, κλείστηκα στο κλιμακοστάσιο, άναψα τον αναπτήρα, είδα νάιλον και χάρτινες σακούλες και – καθότι χειμώνας – κουκουλώθηκα με αυτές….
