Υπερήφανος που είναι αναρχικός δηλώνει μετά τη σύλληψη του ο Κώστας Σακκάς.

Μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών υποστήριξε πως νιώθει περισσότερο από ποτέ υπερήφανος που είναι αναρχικός. Ο Κώστας Σακκάς έπεσε στα χέρια των αστυνομικών στη Σπάρτη το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης δύο χρόνια απ’ όταν παραβίασε τους όρους αποφυλάκισής του.

«Είμαι πολύ περήφανος που είμαι αναρχικός και είμαι περισσότερο από ποτέ ενδυναμωμένος για αυτή μου την επιλογή τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Επέλεξα τη φυγή, επέλεξα να φυγοδικήσω καθώς η ρεβανσιστική αντιμετώπιση των διωκτικών αρχών, οι συνεχείς συλλήψεις, οι συνεχείς παραπομπές σε δίκες για τα ίδια αδικήματα, το διαρκές κυνηγητό και η στοχοποίηση μου με έθεσαν σε ένα μόνιμο καθεστώς ομηρίας. Επίσης, η δήθεν παραβίαση των αυστηρότατων όρων αποφυλάκισης μου, η παρουσίαση μου ως επικίνδυνου τρομοκράτη από τα ΜΜΕ δεν μου έδωσαν άλλη επιλογή από τη φυγή. Ενστικτωδώς, αν θέλετε, ενήργησα. Ο άνθρωπος ρέπει από τη φύση του προς την ελευθερία. Δεν μου επέτρεψαν άλλη επιλογή».

Αναφερόμενος στη σύλληψη του ο Κώστας Σακκάς δίνει τι δική του εκδοχή για τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκειά της σύλληψής του μαζί με τον επίσης καταζητούμενο Μάριο Σεϊσίδη, λέγοντας πως δεν αντιστάθηκαν, δεν αρνήθηκαν να δώσουν αποτυπώματα και κυρίως ότι υπέστησαν βασανιστήρια από ομάδες αστυνομικών.

«Η σύλληψη μας ήταν εντελώς τυχαία. Πέσαμε σε μπλόκο της τροχαίας και της ομάδας ΔΙΑΣ. Εμείς δεν φέραμε οπλισμό. Επιχειρήσαμε αναστροφή με το αυτοκίνητο προκειμένου να διαφύγουμε, ενώ στην καταδίωξη που ακολούθησε οι αστυνομικοί μας πυροβόλησαν πέντε με έξι φορές με ευθείες βολές και όχι στον αέρα, όπως υποστηρίζουν. Εγκλωβιστήκαμε σε μια πιλοτή, σε ένα γκαράζ αυτοκινήτων και οι αστυνομικοί μας περικύκλωσαν με προτεταμένα όπλα. Παρά το γεγονός ότι δεν αντισταθήκαμε, και πώς να αντισταθείς όταν είσαι περικυκλωμένος και σε σημαδεύουν, μας κακοποίησαν άσχημα τόσο κατά τη διάρκεια της σύλληψης όσο και στο αστυνομικό τμήμα. Βιαιοπράγησαν εναντίον μας πολυμελείς ομάδες αστυνομικών, υποβάλλοντας μας μάλιστα και στο βασανιστήριο του πνιγμού. Δεν αρνηθήκαμε τη λήψη αποτυπωμάτων, ζητήσαμε προηγουμένως να γίνει σεβαστό το νόμιμο αίτημα μας για επικοινωνία με τους δικηγόρους μας».