Στα τέλη του 2009, η Lynn Zwerling στάθηκε μπροστά σε 600 άνδρες κρατούμενους στη φυλακή Pre-Release Unit in Jessup, στο Μέριλαντ. «Ποιος θέλει να μάθει να πλέκει;», ρώτησε το έκπληκτο πλήθος. Εκείνοι φυσικά την κοίταξαν σαν να ήταν τρελή.
Ωστόσο, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, η Zwerling και οι συνεργάτες της έχουν διδάξει πάνω από 100 κρατούμενους να πλέκουν, ενώ δεκάδες άλλοι βρίσκονται σε λίστα αναμονής για την εβδομαδιαία τάξη της. «Έχω παιδιά που δεν έχουν χάσει ποτέ, ούτε μία φορά στα δύο χρόνια το μάθημά μου», λέει η Zwerling. «Κάποιοι μάλιστα μας ανέφεραν ότι παραλείπουν το δείπνο τους για να έρθουν στην τάξη».
H 67xronh Zwerling, αποσύρθηκε το 2005 μετά από 18 χρόνια στις πωλήσεις αυτοκινήτων στην Κολούμπια, στο Μέριλαντ. Δεν ήξερε τι να κάνει με το χρόνο της, έτσι ακολούθησε το πάθος της και ξεκίνησε μια ομάδα πλεξίματος στην πόλη της. Στην πρώτη συνάντηση δεν ήρθε κανείς, αλλά η ομάδα γρήγορα μεγάλωσε και έφτασε στα 500 μέλη.
«Εδώ οι άνθρωποι, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν έχουν τίποτα κοινό, κάθονται μαζί ειρηνικά σαν μικρά αρνιά και πλέκουν», λέει στο περιοδικό Good. «Σκέφτηκα», συνεχίζει, «ότι το πλέξιμο κάνει καλό τόσο σε εμένα όσο και σε αυτούς τους ανθρώπους. Τι θα συμβεί αν πήγαινα το πλέξιμο σε ένα πλήθος που δεν είχε ποτέ αυτή την εμπειρία;».
Η πρώτη σκέψη της ήταν να μάθει πλέξιμο στους κρατούμενους της φυλακής, αλλά απορρίφθηκε κατ ‘επανάληψη. Οι φύλακες ανέφεραν ότι οι άνδρες δεν θα ενδιαφερόταν για ένα παραδοσιακά γυναικείο χόμπι και εξέφρασαν το φόβο ότι ήταν επικίνδυνο να μοιράσουν ελεύθερα βελόνες πλεξίματος σε κρατούμενους που είχαν καταδικαστεί για βίαια εγκλήματα.
Πέντε χρόνια αργότερα, οι φυλακές δέχτηκαν το αίτημά της και το πλέξιμο πίσω από τα κάγκελα ξεκίνησε.
«Πραγματικά οι άντρες βρίσκουν το ζεν με αυτό που κάνουν και αφήνουν τα πάντα πίσω τους. Πιστεύω ότι αυτό τους κάνει πραγματικά χαρούμενους», σημειώνει η γλυκιά γιαγιά.
