Ένα τσούρμο δραχμιστών, έκανε την πλάκα του το καλοκαίρι του 2015, παίζοντας με τις δικές μας τύχες πάνω στις δικές μας πλάτες και ταΐζοντας αρκετούς τόνους σανό …τους χορευταράδες του “ΟΧΙ”.

Αυτοί, από αφισοκολλητές, ντουντουκοφόροι και πετροπολεμιστές των πορειών, ξαφνικά έγιναν “άρχοντες”, εξασφαλίζοντας παχυλούς μισθούς και διορισμούς που ούτε στα όνειρα τους δεν είχαν δει. Επομένως, έπαιξαν MONOPOLY με φόντο τον Φιντέλ και καπνίζοντας πούρα Αβάνας στα παράθυρα του Μαξίμου.

Εμείς, είμαστε πλέον αναγκασμένοι να ζούμε κάτω από οικονομικά άθλιες συνθήκες, οι οποίες επιδεινώθηκαν από τους χειρισμούς του αριστερο-ακροδεξιού μορφώματος.

Εμείς οι νέοι, ψάχνουμε το φώς στο τούνελ, ψάχνουμε δουλειές, ψάχνουμε τα πατήματα μας, ψάχνουμε να ανταμειφθούν οι κόποι μας, να αγγίξουμε τα όνειρα μας και εντέλει θέλουμε να μείνουμε στη χώρα μας και να εργαστούμε.
Την ίδια ώρα, αυτός, ο κ. Τσίπρας εννοώ, χαμογελά στις κάμερες και τάζει γρήγορη έξοδο από τα μνημόνια και ανάπτυξη, ενώ ήδη μας έχει δεσμεύσει με τραγικά μέτρα για πολλά χρόνια ακόμη.

Αισθάνομαι τουλάχιστον αηδιασμένος από τον ανήθικο Τσίπρα.