Ένα ερώτημα πολλών Ελληνίδων κι Ελλήνων…
Γιατί, επιτέλους, η Ελλάδα δεν βυθίζει το Ορούτς Ρέις και μαζί του την τουρκική προκλητικότητα;
Γιατί δεν δείχνουμε τα “δόντια” μας;
Ας ξεκινήσουμε με την τελική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου: Η Ελλάδα δεν βυθίζει το Ορούτς Ρέις διότι δεν θέλει να δώσει ένα απίστευτης αξίας δώρο στην Τουρκία.
Η Ελλάδα δεν βυθίζει το Ορούτς Ρέις γιατί αυτό ακριβώς επιδιώκει η Τουρκία, όχι μόνο με τα «σουλάτσα» του πλοίου σε ύδατα που η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και με τις αλλεπάλληλες, σχεδόν καθημερινές προκλητικές δηλώσεις διαφόρων Τούρκων αξιωματούχων: Άλλος είπε ότι θα μας κάνει «μεζέ» για τα ψάρια του Αιγαίου, άλλος ότι η χώρα του θα πάρει αυτά που θέλει είτε με το καλό είτε με το «άγριο», άλλος ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας θα υπερασπιστούν τα δήθεν δικαιώματα της γείτονος κλπ.
Το καθοριστικά σημαντικό για την Ελλάδα -πολιτική ηγεσία και κοινή γνώμη- είναι όχι να αντιδράσει με βάση το «συναίσθημα», αλλά να «διαβάσει» τις επιδιώξεις της Τουρκίας.
Ποιες είναι αυτές;
Με μια φράση, είναι να «φορτώσει» στην Ελλάδα ένα θερμό επεισόδιο και μετά, όλα τα βλέμματα να πέσουν σε αυτό, ώστε η ίδια να προχωρήσει τις αναθεωρητικές της επιδιώξεις, δηλαδή την αλλαγή των Συνθηκών που εξασφαλίζουν ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο και σχετική ηρεμία στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ επί περίπου μισόν αιώνα.
Αν η Ελλάδα ΔΕΝ κάνει τη χάρη στην Τουρκία να βυθίσει το Ορούτς Ρέις (καθώς αυτό ΔΕΝ έχει μπει στα όρια της ελληνικής κυριαρχίας, όπου βρίσκονται εξαρχής πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, έτοιμα για όλα) τότε η Άγκυρα ΔΕΝ διαθέτει κανένα νομιμοποιητικό παράγοντα να διεκδικήσει υπέρ της την αναθεώρηση των Συνθηκών (κυρίως της Λοζάνης).
Αντίθετα, όσο η Ελλάδα επιδεικνύει τεράστια ψυχραιμία και παράλληλα κινείται διπλωματικά με σύναψη συμμαχιών και δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου χωρών και δυνάμεων που αντιτίθενται στην αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, τόσο η Άγκυρα καταλαβαίνει ότι εγκλωβίστηκε στην ίδια την πολιτική της: Μόνη επιλογή της είναι να συνεχίσει να εκβιάζει και να προκαλεί, επιφέροντας ανεπανόρθωτα πλήγματα στο διεθνές προφίλ της, να στέλνει και να ξαναστέλνει το Ορούτς Ρέις (που δεν της κάνουμε τη χάρη να το βυθίσουμε, αφού άλλωστε ΔΕΝ βρίσκεται εντός θαλασσίων υδάτων ελληνικής κυριαρχίας) προσπαθώντας ανεπιτυχώς να εξωθήσει την Ελλάδα σε μια ενέργεια που θα την καθίσει στο εδώλιο της διεθνούς κοινότητας, και βλέποντας με τρόμο την οικονομία της να κατρακυλά από μέρα σε μέρα σε καταστάσεις όλο και δυσκολότερα αναστρέψιμες.
Καθώς, μάλιστα, πηγές διάσωσης δεν έχει πολλές, ουσιαστικά μόνο μία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, η διπλωματική πίεση που ασκεί η Ελλάδα με πρόταση για εμπάργκο όπλων και διακοπή της τελωνειακής σχέσης ΕΕ- Τουρκίας, ίσως αποτελέσει την χαριστική βολή στην μυωπική και αδιέξοδη τουρκική πολιτική.
Από αυτή την εξαιρετικά δύσκολη θέση θα έβγαινε η Τουρκία μόνο με ένα θαύμα, όπως η βύθιση του Ορούτς Ρέις.
Αλλά η Ελλάδα δεν πρόκειται να της κάνει αυτή τη χάρη. Εκτός αν το Ορούτς Ρέις περάσει έστω και κατά ένα εκατοστό τα όρια της ελληνικής κυριαρχίας, οπότε ο κ. Ακάρ θα το ψάχνει στο βυθό της θάλασσας.
Ως τότε, όμως, η Ελλάδα ευτυχώς, αφήνει την Τουρκία να εισπράξει τα επίχειρα της άφρονος πολιτικής της.
Άλλωστε, μια παλιά, σοφή αμερικανική παροιμία λέει: «Κάθισε στην άκρη του ποταμού και περίμενε το ρεύμα να σου φέρει τα πτώματα των αντιπάλων σου».
Αυτό κάνει η Αθήνα και πολύ καλώς το κάνει.
Εκτός αν οι μπουνταλάδες κάνουν το λάθος να περάσουν κατά ένα εκατοστό το όριο των 6 ναυτικών μιλίων…
Πηγή: euroletter
