Η ιστορία των θλιμμένων ελεφάντων είναι μια από αυτές τις αληθινές ιστορίες που αψηφούν τη φαντασία.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ορισμένες πτυχές του τι συνέβη που δεν έχουν ακόμη εξήγηση.
Η ιστορία ξεκινάει…
Όλα ξεκινούν με έναν άντρα που ονομάζεται Λόρενς Άντονι, ο οποίος γεννήθηκε στη Νότια Αφρική το 1950. Ήταν γιος ενός ευημερούντος Σκωτσέζου ανθρακωρύχου που άφησε την πατρίδα του αφού ερωτεύτηκε την Αφρική. Ο Λόρενς κληρονόμησε τόσο την επιχείρηση εξόρυξης όσο και την αγάπη για τη φύση που ήταν ένα μεγάλο χαρακτηριστικό του πατέρα του.
Ο Λόρενς Άντονι έγινε βιολόγος και στη συνέχεια οικολόγος. Τελικά, συνειδητοποίησε ότι είχε ιδιαίτερη αδυναμία στους ελέφαντες, ένα από τα πιο απειλούμενα είδη στον κόσμο. Ως εκ τούτου, αφιέρωσε το έργο του για να πραγματοποιήσει κάθε είδους ενέργειες για την προστασία τους. Έτσι ξεκινά η ιστορία των θλιμμένων ελεφάντων.
Οι λυπημένοι ελέφαντες
Πριν συνεχίσουμε με την ιστορία του Λόρενς Άντονι, ας μιλήσουμε λίγο για τους ελέφαντες. Φυσικά, αυτό το είδος είναι περισσότερο διάσημο για τις παραστάσεις του τσίρκου παρά για τις εξαιρετικές ικανότητες που διαθέτει. Στην πραγματικότητα, η εξελικτική τους νοημοσύνη συγκρίνεται μόνο με αυτή των χιμπατζήδων και των δελφινιών.
Οι ελέφαντες έχουν μεγάλο μυαλό. Στην πραγματικότητα, κανένα άλλο ζώο της ξηράς δεν έχει εγκέφαλο αυτού του μεγέθους. Ως εκ τούτου, είναι πολύ έξυπνα ζώα. Και, το επίπεδο νοημοσύνης τους δεν αφορά μόνο την εντυπωσιακή μνήμη τους. Επιπλέον, έχουν επίσης πολύ προχωρημένες κοινωνικές συμπεριφορές.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές των ελεφάντων είναι ότι είναι ένα από τα λίγα είδη που θρηνούν τους νεκρούς τους. Οι ελέφαντες που θρηνούν εκφράζουν τη θλίψη τους μέσα από μικρές ταφικές τελετουργίες όταν πεθαίνει ένας στο είδος τους. Ωστόσο, ο ελέφαντας δεν χρειάζεται να προέρχεται από τη αγέλη του. Όταν βρίσκουν ένα πτώμα ή οστά άλλων ελεφάντων, μένουν πάντα εκεί για λίγο. Επιπλέον, το περιβάλλουν, σε ένα είδος τιμής.
Ελέφαντες σε κίνδυνο
Ας επιστρέψουμε τώρα στον Λόρενς Άντονι. Το όνομά του άρχισε να γίνεται διάσημο για κάτι που συνέβη το 1999. Σε ένα μικρό χωριό, το Ζουζουλάντα, η κυβέρνηση πρόσφερε μια ασυνήθιστη πρόταση. Θα έδιναν ένα κοπάδι από ελέφαντες σε όποιον το ήθελε.
Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα. Η ομάδα των ελεφάντων ήταν πολύ ενοχλητική σε σημείο που η κυβέρνηση τους θεωρούσε άγρια ζώα. Έσπαγαν πράγματα, δεν υπάκουαν σε κανέναν και έφευγαν όποτε μπορούσαν.
Ο Λόρενς αποφάσισε να αναλάβει αυτή την πρόκληση. Έτσι, υιοθέτησε το κοπάδι των ελεφάντων και έφυγε μαζί τους στο καταφύγιο ελεφάντων που είχε φτιάξει ο ίδιος. Το όνομα του καταφυγίου είναι Thula Thula, που σημαίνει «ειρήνη και γαλήνη».
Μια μέρα, παρατήρησε ότι η Νανά, η μητριάρχης της αγέλης ήταν μια από τις πιο επαναστατικές της αγέλης. Είχε σημάδια κακοποίησης και έφευγε όποτε μπορούσε. Έτσι, ο Λόρενς αποφάσισε να κοιμάται κάθε βράδυ με την αγέλη, τον βοηθό του Ντέιβιντ και τον σκύλο του. Ένας φράχτης περιέβαλε τη γη.
Κάθε πρωί, η Νανά παρατάσοταν με τους άλλους ελέφαντες. Πρόθεσή της ήταν να γκρεμίσει τον φράχτη. Ωστόσο, σύμφωνα με την ιστορία των θλιμμένων ελεφάντων, ο Λόρενς θα τους μιλούσε για τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζαν αν άφηνε το αποθεματικό.
Πρώτα, η Νανά άρχισε να περιεργάζεται αυτόν τον άντρα. Αργότερα, αυτή η περιέργεια θα έδινε τη θέση της στην αγάπη. Έτσι, έπαψαν να είναι ένα κοπάδι επαναστατημένων ελεφάντων και έγιναν μεγάλοι φίλοι με τον φροντιστή τους.
Παράξενα γεγονότα
Ο Λόρενς κατάφερε να δαμάσει αυτούς τους υποτιθέμενους άγριους ελέφαντες. Αργότερα, έκανε και άλλα κατορθώματα. Για παράδειγμα, έσωσε περισσότερους ελέφαντες από τον ζωολογικό κήπο της Βαγδάτης κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Ομοίως, έσωσε άλλους ελέφαντες κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κονγκό. Αργότερα έγραψε πολλά βιβλία για τις εμπειρίες του. Ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τον τρόπο που επικοινωνούν οι ελέφαντες.
Στις 2 Μαρτίου 2012, ο Λόρενς πέθανε από καρδιακή προσβολή. Έτσι ξεκίνησε το πιο εκπληκτικό γεγονός στην ιστορία των θλιμμένων ελεφάντων. Όπως αποδεικνύεται, δύο μέρες μετά τον θάνατό του, οι άγριοι ελέφαντες που είχε σώσει άρχισαν να φτάνουν στο σπίτι του. Όλοι τους ήταν στο σπίτι του μέσα σε μια μέρα. Η μητριάρχης καθοδήγησε και τα δύο κοπάδια. Συνολικά 31 ελέφαντες περπάτησαν πάνω από 20 χιλιόμετρα εκεί.
Περπατούσαν όλοι μαζί, περικύκλωσαν το σπίτι και έμειναν εκεί για δύο μέρες, χωρίς να φάνε ή να πιουν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ίσως αυτός ήταν ο τρόπος τους να εκφράσουν τη λύπη τους, ο τρόπος τους να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο τους φίλο. Την τρίτη μέρα έφυγαν με την ίδια επισημότητα που είχαν φτάσει.
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς έμαθαν για τον θάνατο του Λόρενς Άντονι.
