Στέλνει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρέπει να τον προσμετρούν πάντοτε στην κυβερνητική πλειοψηφία και ότι δεν θα παρέχει άκριτη στήριξη προς τις κυβερνητικές επιλογές
Διαφοροποιείται από την κυβερνητική γραμμή ο βουλευτής και γραμματέας της Συμφωνίας για τη νέα Ελλάδα Χρήστος Αηδόνης, παρά την επιλογή του αρχηγού του κόμματός του Ανδρέα Λοβέρδου να ενταχθεί στην κοινοβουλευτική αμάδα του ΠΑΣΟΚ, μετά την υπουργοποίησή του.
Ο κ. Αηδόνης που έχει αποφασίσει να παραμείνει ανεξάρτητος βουλευτής θα καταψηφίσει το επίμαχο άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου – που αφορά στο θέμα των γενοκτονιών. Αρνητική στάση για το άρθρο αυτό τηρούν μεταξύ άλλων ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μεμονωμένοι βουλευτές όπως η Μαρία Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ. Σημειωτέον ότι το νομοσχέδιο ήλθε τελικά στη βουλή μετά από έντονη πίεση από το ΠΑΣΟΚ προς την κυβέρνηση.
Με τη στάση του ο κ. Αηδόνης στέλνει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρέπει να τον προσμετρούν πάντοτε στην κυβερνητική πλειοψηφία και ότι δεν θα παρέχει άκριτη στήριξη προς τις κυβερνητικές επιλογές.
Καλά πληροφορημένες πηγές σημείωναν πάντως ότι είναι νωρίς να μιλήσει κανείς για το εάν ο κ. Αηδονης θα συνεχίσει την τάση αυτονόμησης ακόμη και στο θέμα τς προεδρικής εκλογής. Και ότι οι τελικές αποφάσεις του θα εξαρτηθούν από την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων το επόμενο διάστημα.
Μιλώντας στην επιτροπή της Βουλή για το αντιρατσιστικό ο κ. Αηδόνης σημείωσε, μεταξύ άλλων:
«Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για την δημοκρατικότητα της επιλογής. Σε μια χώρα στην οποία ο Ηράκλειτος θεμελίωσε την αντίθεση ως βασικό κανόνα που διέπει τη ζωή και το σύμπαν μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ την σκοπιμότητα της ποινικοποίησης όπως αυτή περιγράφεται ιδιαίτερα στο άρθρα 2 του νομοσχεδίου. Η δημοκρατία δεν μπορεί με καμία δικαιολογία να φιμώνει και να φιμώνεται, αλλά αποδεικνύει την υπεροχή της χωρίς περιορισμούς .
Μόνον, όταν έχουμε περιπτώσεις που αφορούν στην υποκίνηση εγκληματικών πράξεων, πρέπει να επεμβαίνει κάνοντας εφαρμογή της ποινικής δικαιοσύνης.
Κανένας δεν απαγόρευε στον Αριστοφάνη να «ξεθεμελιώνει» κυριολεκτικά τις κρατούσες αντιλήψεις που βόλευαν την αθηναϊκή κοινωνία και να αποσπά παράλληλα βραβεία και διακρίσεις.
Ο αντιρατσιστικός νόμος θα πρέπει να είναι νόμος κατά των πράξεων, όχι κατά του λόγου, όταν ο λόγος αυτός –για το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον– δεν προτρέπει σε πράξεις βίας, οποιασδήποτε μορφής, προελεύσεως και αιτιολογίας».
