Πρόσωπα χαραγμένα με ρυτίδες πολύ περισσότερες από το φυσιολογικό της ηλικίας τους, καλυμμένα με ένα μείγμα σκόνης, πόνου και θρησκευτικής ευλάβειας, αποτελούν την εικόνα της φτώχειας για τα εκατομμύρια των Ινδών που επιβιώνουν με μόλις 50 λεπτά την ημέρα.

Από ινδουιστές ιερείς με πολύχρωμα τουρμπάνια, μέχρι γκριζομάλλες γυναίκες που ζητιανεύουν στους δρόμους, αυτά τα εκπληκτικά πορτρέτα συνέλαβε ο Ιταλός φωτογράφος Ρομπέρτο Πάτσι.

Ο 42χρονος πέρασε τρεις εβδομάδες στην ασιατική χώρα φωτογραφίζοντας ανθρώπους όλων των ηλικιών στα προάστια της και σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων το Νέο Δελχί, το Τζαϊσαλμέρ, το Τζοντπούρ, το Ουνταϊπούρ, τη Τζαϊπούρ, την Αγρα, την Καλκούτα και το ιερό Βαρανάσι.

Οπως λέει ο Ρομπέρτο, ένιωσε γοητευμένος και εντυπωσιασμένος από αυτούς τους ανθρώπους που ζουν σε μια χώρα η οποία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, έχει 179.600.000 ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

«Τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες, γιατί θέλησα να δημιουργήσω ένα παράθυρο στη ζωή του λαού της Ινδίας. Νιώθω ότι τα πρόσωπα, τα μάτια, τα χέρια και οι ρυτίδες τους είναι όλα τόσο εκφραστικά – είναι σαν το σώμα τους να λέει μια ιστορία. Ζουν τόσο απλή, ευτυχισμένη ζωή, και νομίζω ότι είναι ένα ηθικό παράδειγμα που η κοινωνία μας θα πρέπει να ακολουθήσει» εξηγεί ο Ρομπέρτο.

«Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που φωτογράφισα δεν είχαν ξαναδεί ποτέ πριν φωτογραφική μηχανή. Θυμάμαι έναν ιδιαίτερα φτωχό άνθρωπο που προσπαθούσε να πουλήσει φιστίκια σε ένα στενό. Μόλις του έδωσα τη φωτογραφία του, εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που φώναξε όλη του την οικογένεια του μα δει. Ηταν τόσο ευτυχισμένος με την φωτογραφία, που πριν φύγω μου χάρισε μια σακούλα φιστίκια -. Το μόνο πράγμα που είχε» προσθέτει.