Το δέρμα της ήταν απανθρακωμένο, ραγισμένο και γεμάτο φουσκάλες από τις φλόγες. Οχι, δεν βρισκόταν σε κάποιο σπίτι που πήρε φωτιά, ούτε ήταν θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Ηταν ένα κορίτσι από τα πολλά που πάλεψε με τρεις άνδρες για να μην την βιάσουν.

Οσο σκληρό ή μελό κι αν ακούγεται η γενναιότητά της συνάντησε την φωτιά. Οι δράστες την περιέλουσαν με κηροζίνη, άναψαν τη φλόγα και την άφησαν στο έλεος.

Περιτριγυρισμένη από την οικογένειά και τους φίλους της στο κρεβάτι του νοσοκομείου, μετά βίας μπορεί να μιλήσει.

«Δεν έχω δει ποτέ κάποιο άτομο να έχει καεί σε τέτοιο βαθμό», λέει η Σμίτα Σάρμα μια φωτογράφος που αποτυπώνει θύματα βιασμών για να στείλει στον κόσμο τόσο της Ινδίας όσο και του κόσμου ένα ισχυρό μήνυμα.

Μιλώντας στη MailOnline θυμάται τα θύματα που γνώρισε. Ενα κορίτσι 6 χρόνων, που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν άνδρα που φώναζε «θείο», μια 14χρονη μαθήτρια που βιάστηκε από οικογενειακούς φίλους και φυσικά το κορίτσι που το έκαψαν.

Ιστορίες γνωστές στην Ινδία, που περνάνε στα ψηλά γράμματα. Οι γυναίκες στην Ινδία πέφτουν θύματα βιασμών και κάποιος πρέπει να μιλήσει γι’ αυτές.

Αυτό το ρόλο, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται πως τον παίρνουν γυναίκες και κορίτσια που υπήρξαν θύματα, ενώ στα «ίδια παπούτσια» μπαίνει και η Σμίτα, προσπαθώντας να πείσει πως τα κορίτσια δεν φταίνε.

«Οταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου, μετά τη λήψη κάποιων φωτογραφιών, μερικοί από τους γείτονες ενός κοριτσιού και κάτι αγόρια, καθόντουσαν ακριβώς πίσω μου, σε ένα τραπέζι», θυμάται.

«Τους άκουσα να συζητούν για μια κοπέλα, η οποία, όπως έλεγαν, είχε κακό χαρακτήρα, ενώ μιλήσουν για σεμνότητα, προσπαθώντας να την κατηγορήσουν», προσέθεσε.

Τίποτα απ’ όλα δεν ήταν αλήθεια.

«Το κορίτσι είχε ελπίδα, σπούδαζε. Ηταν η μόνη στην οικογένειά της, που είχε να πάρει πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ηθελε να τους στηρίξει», τόνιζει η Σμίτα.

Στην Ινδία, ωστόσο, τα θύματα αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες, ενώ οι δράστες προβάλλουν δικαιολογίες.

«Υπηρχε ένας δικηγόρος-υπερασπιστής, ο οποίος με έδειχνε με το δάχτυλο και έλεγε: ”Εσείς οι δημοσιογράφοι χάνετε το μέτρο. Καθένας από την ηλικία των 12 μέχρι των 40, κάνει συναινετικό σεξ, δεν βιάζεται”», αναφέρει και συνεχίζει: «Αυτό με εξόργισε. Ξέρω ότι ως δημοσιογράφος δεν πρέπει να με κυριεύει το συναίσθημα, αλλά ήμουν πραγματικά θυμωμένη».

Το πρώτο κορίτσι, στο οποίο μίλησε η Σμίτα, ήταν η Σόνια και η φίλη της Πραχούνα, οι οποίες στα 14 τους έπεσαν θύματα από φίλους των οικογενειών τους.

«Τους βίασαν σε διπλανά δωμάτια. Τα κορίτσια είχαν βαριά αιμορραγία. Ξύπνησαν μέσα στη νύχτα, ημίγυμνες και αιματοβαμμένες. Περπάτησαν για περισσότερα από 5 χλμ. σε μια περιοχή χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα», λέει η Σμίτα.

Τα κορίτσια ήταν τυχερά, οι οικογένειές τους δεν σιώπησαν και οι δράστες συνελήφθησαν. Η γενναιότητα, όμως, δεν ανταμείφθηκε με τον κατάλληλο τρόπο. Αρχισαν να δέχονται απειλές από τον αρχηγό του χωριού, μια εμπειρία που και η φωτογράφος είχε νιώσει στο πετσί της.

Κάποια στιγμή βρέθηκε περικυκλωμένη από 12 οπλισμένους με μαχαίρια άνδρες, οι οποίοι είχαν σταλεί από τον επικεφαλής ενός χωριού.

«Με ρώτησαν τι έκανα εκεί. Ηταν πολύ προστατευτικοί με τα πάντα στο χωριό τους, τις τιμές, τη εικόνα του. Γενικά με τις αξίες και την ντροπή», υπογραμμίζει.

Η Σμίτα κατάφερε να τους μεταπείσει και τελικά δεν πέθανε εκείνη τη μέρα. Από τότε αφήνει στη τσάντα της την δημοσιογραφική της ιδιότητα και προσποιείται εργαζόμενη στον τομέα της υγείας.

Μέχρι στιγμής πάνω από 20 επιζώντες βιασμών ή οι οικογένειές τους έχουν συμφωνήσει να μιλήσουν μαζί της.

Η Σμίτα γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι να μιλήσει κανείς. Και εκείνη είχε κακοποιηθεί από έναν καθηγητή της. Της είπαν να σιωπήσει και ούσα μικρή και αφελής, το έκανε.

«Οι άνθρωποι μιλούν περισσότερο απ’ ότι παλιότερα, ειδικά στις πόλεις. Ωστόσο, στις μικρότερες πόλεις και τα χωριά τα πράγματα είναι χειρότερα», αναφέρει.

Η Σμίτα Σάρμα