Τι θα γίνει αν ο Ντόναλντ Τραμπ και η Χίλαρι Κλίντον «μονομαχήσουν». Μπορεί αυτό να είναι το βασικό ερώτημα, θεωρητικό προς το παρόν, για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, αλλά οι συγκεκριμένοι δεν είναι οι μοναδικοί υποψήφιοι.
Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Εκλογική Επιτροπή, έχουν δηλώσει την υποψηφιότητά τους για να είναι οι επόμενοι που θα καθίσουν στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου.
Ο Μάικλ Πέτιο για παράδειγμα είναι ξυλουργός, βετεράνος του Πολεμικού Ναυτικού, παππούς και ψάλτης σε ορθόδοξη εκκλησία. Επίσης, είναι υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο 66χρονος από την Ιντιάνα δεν έχει μεγάλη οικονομική στήριξη, διαθέτει ελάχιστη πολιτική εμπειρία πέρα από τις δύο αποτυχημένες προσπάθειές του να μπει στο Κογκρέσο και οι ελπίδες του είναι μηδενικές. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να σκέφτεται ότι είναι εκείνος που θα διαδεχθεί τον Μπαράκ Ομπάμα.
Πρόκειται για έναν από τους ολοένα και περισσότερους Αμερικανούς που ονειρεύονται να γίνουν πρόεδροι, εξαιτίας μιας ψυχολογίας που οι ειδικοί περιγράφουν ως ενισχυμένο ναρκισσισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης για την ηγεσία. Ο Πέτιο παραδέχεται ότι έχει ελάχιστες ελπίδες, αλλά θεωρεί ότι του αξίζει κάποια προσοχή. «Πώς ξέρουν ότι δεν είμαι ο επόμενος;», λέει στο Reuters.
Ο αριθμός των ανθρώπων που διεκδικούν την είσοδο στον Λευκό Οίκο έχει υπερτριπλασιαστεί από τους 417 που ήταν υποψήφιοι το 2012, αν και κάποιοι έχουν δηλωθεί με- πιθανόν- φανταστικά ονόματα όπως «Ντίσκο Ντάντι» και «Νταρθ Βέιντερ». Ενδεχομένως ο τελευταίος να ζήλεψε τη δόξα εκείνου που ήταν υποψήφιος στις εκλογές της Ουκρανίας, ως ο κακός του Star Wars.
Στη λίστα των διεκδικητών της προεδρίας είναι η Σούζαν Γιανγκ, μία καθηγήτρια κοινωνικών επιστημών στην Καλιφόρνια που θέλει να δώσει στα παιδιά ένα μάθημα για τη Δημοκρατία και ο Τέρι Τζόουνς, πάστορας από Φλόριντα, γνωστός γιατί οργανώνει εκδηλώσεις καύσης του Κορανιού.
Μία άλλη υποψήφια, η Εντι Μπουκγάιτζ συμπεριέλαβε τη συνταγή της γιαγιάς της για τσίλι στην ιστοσελίδα της προεκλογικής καμπάνιας, μαζί με την υπόσχεση ότι τα τελευταία δύο χρόνια της θητείας της θα είναι βαρετά γιατί θα έχει αποκαταστήσει όλες τις «ζημιές» της χώρας.
Ολοι αυτοί βέβαια δεν εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις. Αυτό όμως δεν μειώνει τον ενθουσιασμό του Πέτιο, ο οποίος συγκρίνει συχνά τον εαυτό του με τον βιβλικό Δαυίδ. Επίσης, συνηθίζει να μιλά για θεωρίες συνωμοσίας, δηλώνοντας για παράδειγμα ότι τα μέλη της αλ Κάιντα που διέπραξαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου το 2001 είχαν βοήθεια εκ των έσω, από την αμερικανική κυβέρνηση, ή ότι η Ομοσπονδιακή υπηρεσία διαχείρισης κρίσεων δημιουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα.
Για υποψήφιους όπως ο Πέτιο, το σημαντικό είναι να βρουν Αμερικανούς που θα τους ακούσουν, λέει ο Μπάρτ Ρόσι, ψυχολόγος. «Θέλουν να εκφράσουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Θέλουν να είναι στο ”γήπεδο” ακόμη κι αν δεν κερδίσουν το παιχνίδι», εξηγεί.
Ο συνάδελφός του, Μάικλ Μακόντι, αποδίδει την αύξηση των υποψηφίων και στις βαθιές αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι να μην εμπιστεύονται τους πολιτικούς ηγέτες που υπάρχουν. «Είναι αναμενόμενο να έχεις πολλούς που πιστεύουν ότι εκείνοι έχουν την απάντηση», σημειώνει μιλώντας στο Reuters.
Ο Πέτιο πάντως έχει εξασφαλίσει τουλάχιστον μία ψήφο. Ο εδώ και χρόνια φίλος και υποστηρικτής του, Τζιμ Ράιτ- ένας 65χρονος συνταξιούχος μηχανικός που μοιράζει φυλλάδια για την υποψηφιότητά του- δηλώνει ότι θα τον ψηφίσει, ακόμη κι αν δεν έχει καμία ελπίδα.
