Στο εσωτερικό του, το μάτι περιέχει κατά κύριο λόγο το λεγόμενο υαλώδες, μια ουσία σε μορφή γέλης που βοηθά το μάτι να διατηρεί το σφαιρικό του σχήμα. Εκατομμύρια λεπτεπίλεπτες ίνες συνυφαίνονται εντός του υαλώδους και συνάπτονται με την επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς.
Όσο μεγαλώνουμε, το υαλώδες συρρικνώνεται και αυτές οι ευαίσθητες ίνες έλκουν την επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Η πίεση που ασκείται οδηγεί πολλές φορές στη ρήξη των ινών, με αποτέλεσμα υαλώδες να αποχωρίζεται από τον αμφιβληστροειδή. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αποκόλληση υαλοειδούς.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η αποκόλληση υαλοειδούς δεν απειλεί την όραση.
Ποιοι κινδυνεύουν
Η αποκόλληση υαλοειδούς εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα άνω των 50 ετών και είναι ακόμη συνηθέστερη σε άτομα άνω των 80 ετών. Η μυωπία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την αποκόλληση υαλοειδούς. Η αποκόλληση στο ένα μάτι αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την αποκόλληση και στο άλλο μάτι, μπορεί όμως η δεύτερη αποκόλληση να συμβεί χρόνια μετά την πρώτη.
Σημάδια και συμπτώματα
Όσο συρρικνώνεται το υαλώδες, μοιάζει με ένα τεντωμένο σκοινί που οι ίνες του δημιουργούν μικρές σκιές επάνω στον αμφιβληστροειδή. Αυτές οι σκιές γίνονται αντιληπτές ως κηλίδες, κουκκίδες ή «μυγάκια» που αλλοιώνουν το οπτικό πεδίο.
Τυπικό σύμπτωμα της αποκόλλησης υαλοειδούς είναι η αιφνίδια αύξηση στον αριθμό των νέων στιγμάτων. Το σύμπτωμα μπορεί να συνοδεύεται από την εμφάνιση λάμψεων στην περιφερειακή όραση.
