Η ορθοκήλη ή κήλη του οπισθίου κολπικού τοιχώματος είναι η κατάσταση κατά την οποία το τελικό τμήμα του παχέος εντέρου (ορθό) προβάλλει (προεξέχει) μέσω του κόλπου.
Η ορθοκήλη οφείλεται συνήθως σε χαλάρωση του πυελικού εδάφους και εμφανίζεται συχνότερα σε μεγάλη ηλικία και εφόσον έχουν προηγηθεί τοκετοί.
Ένα από τα συμπτώματα της ορθοκήλης μπορεί να είναι η δυσκοιλιότητα, αφού δημιουργείται στην περιοχή του ορθού ένα κόλλημα στη διέλευση των κοπράνων.
Υπάρχουν τρεις τύποι ορθοκήλης: υψηλή, μεσαία και χαμηλή.
Οι υψηλές ορθοκήλες οφείλονται συνήθως σε μια χαλαρότητα ή διατάραξη του άνω ενός τρίτου του ιστού του κολπικού τοιχώματος και των ιερομητρικών συνδέσμων. Οι πιο συνηθισμένες είναι η ορθοκήλες μεσαίου επιπέδου και συνδέονται με την απώλεια της στήριξης του πυελικού δαπέδου. Οι χαμηλές ορθοκήλες συνήθως προκαλούνται από μαιευτικό τραύμα.
Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ορθοκήλης είναι:
-Πολλαπλοί φυσιολογικοί τοκετοί.
-Περινεοτομή που γίνεται μαζί με το φυσιολογικό τοκετό.
-Εμμηνόπαυση.
-Χρόνια δυσκοιλιότητα.
-Χρόνιος βήχας.
-Άρση βαρών ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που ασκεί με την πάροδο του χρόνου πίεση στο πυελικό έδαφος.
Αντιμετώπιση
Η ορθοκήλη θεραπεύεται σήμερα με λαπαροσκόπηση, δηλαδή μέσω τριών μικρών τομών του κοιλιακού τοιχώματος μεγέθους 0,3–1 εκ. Κατά την επέμβαση ανασηκώνεται και καθηλώνεται το ορθό στη λεκάνη (λαπαροσκοπική ορθοπηξία).
