Μπορεί το Κρεμλίνο να αφήνει «παράθυρο» για πιθανή συνάντηση του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα κάτσει στο τραπέζι αν δεν έχει κάτι σοβαρό να ακούσει, όπως έκανε σαφές και ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ.
Και – παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη επιβάλλει στη Ρωσία τέταρτο πακέτο κυρώσεων – ο Πούτιν επιμένει να συνεχίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέχρι η πλευρά Ζελένσκι ικανοποιήσει τα 4 αιτήματά του.
Ωστόσο, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει θορυβήσει αρκετά ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν θεωρούν απίθανο να είναι αυτές ο επόμενος στόχος του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Δυτικοί αξιωματούχοι αναφέρουν ότι οι πιο ευάλωτες θα μπορούσαν να είναι όσες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και επομένως είναι μόνες και απροστάτευτες, συμπεριλαμβανομένης της Μολδαβίας (γείτονας της Ουκρανίας), της Γεωργίας (γείτονας της Ρωσίας), αλλά και της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου (Κόσοβο).
Όπως αναφέρει το Asscociated Press, εξαρχής ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει δηλώσει ότι η εισβολή αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με την Ουκρανία, αλλά με την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ και την υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη ενώ και ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ζοζέπ Μπορέλ, έχει υποστηρίξει πως «η Ρωσία δεν πρόκειται να σταματήσει στην Ουκρανία».
Τι συμβαίνει λοιπόν στις χώρες που απειλούνται περισσότερο από τα ρωσικά στρατεύματα:
Μολδαβία
Όπως και η γειτονική της Ουκρανία, η πρώην σοβιετική δημοκρατία της Μολδαβίας έχει και αυτή πρόβλημα με αυτονομιστές στα ανατολικά της, στην αμφισβητούμενη περιοχή της Υπερδνειστερία, όπου βρίσκονται 1.500 Ρώσοι στρατιώτες. Αν και η Μολδαβία είναι ουδέτερη στρατιωτικά και δεν έχει σχέδια να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, έκανε επίσημο αίτημα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή. Υπάρχουν φόβοι ότι ο Πούτιν θα προσπαθήσει να συνδέσει τους αυτονομιστές στα ανατολικά του ποταμού Δνείστερου με την Ουκρανία, μέσω του στρατηγικού λιμανιού της Οδησσού.
Γεωργία
Πρόκειται για έναν από τους παραδοσιακούς εχθρούς της Μόσχας. Κατά τον πόλεμο του 2008, όταν η κυβέρνηση της Γεωργίας προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανακαταλάβει την αποσχισθείσα επαρχία της Νότιας Οσσετίας, είχε ως αποτέλεσμα τη σαρωτική της ήττα από τη Ρωσία μέσα σε μόλις πέντε ημέρες. Στη συνέχεια, εκτός από την Οσσετία, η Ρωσία αναγνώρισε ως αυτόνομη και την περιοχή της Αμπχαζίας και αύξησε τη στρατιωτική της παρουσία εκεί.
Πάντως, αν και η κυβέρνηση της Γεωργίας καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν επέστρεψε σε εκατοντάδες εθελοντές να περάσουν τα σύνορα για να πάνε να πολεμήσουν υπέρ του Κιέβου. Και η Γεωργία έκανε αίτημα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και δήλωσε ότι δεν θέλει να εξεταστεί με ταχείς διαδικασίες, από φόβο μιας ακόμη ρωσικής εισβολής.
Οι χώρες της Βαλτικής
Οι αναμνήσεις της Σοβιετικής Ένωσης παραμένουν ακόμα ζωντανές στη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία. Οι τρεις χώρες της Βαλτικής μπήκαν στο ΝΑΤΟ το 2004. Αμέσως μετά την εισβολή στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ αύξησε γρήγορα την παρουσία των στρατευμάτων του στους συμμάχους της στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η Ουάσινγκτον δεσμεύτηκε για περισσότερη στήριξη. Τώρα, οι τρεις αυτές χώρες πιέζουν το ΝΑΤΟ να δείξει τη δύναμή του όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Ο Μπλίνκεν, ο οποίος επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της Λετονίας, τη Ρίγα τη Δευτέρα, είπε ότι οι Βαλτικές χώρες έχουν «σχηματίσει ένα δημοκρατικό τείχος που τώρα στέκεται ενάντια στο κύμα του αυταρχισμού» που πιέζει η Ρωσία στην Ευρώπη.
Τα Βαλκάνια
Αν και μοιάζει αρκετά δύσκολο να φτάσουν τα ρωσικά στρατεύματα μέχρι τα Βαλκάνια χωρίς να αντιμετωπίσουν δυνάμεις του ΝΑΤΟ που βρίσκονται σταθμευμένες σε όλη την περιοχή, η Μόσχα θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την περιοχή με τη βοήθεια της Σερβίας, μια από τις παραδοσιακές συμμάχους της. Το Κρεμλίνο πάντα θεωρούσε τα Βαλκάνια μέρος της σφαίρας επιρροής του, αν και ποτέ δεν ήταν μέλος της Σοβιετικής Ένωσης.
Υπάρχουν φόβοι στη Δύση ότι η φιλορωσική κυβέρνηση της Σερβίας, η οποία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Μόσχας, θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τους γείτονές της, ειδικά τη Βοσνία, ενώ η προσοχή είναι στραμμένη στην Ουκρανία. Οι σερβικές αρχές έχουν αρνηθεί επανειλημμένα ότι εμπλέκονται στα εσωτερικά των γειτόνων τους, αλλά είναι γεγονός ότι υπάρχει μια ισχυρή μειονότητα Σέρβων στη Βοσνία που θα ήθελαν να αποσχιστούν οι περιοχές τους.
Η ρωσική πρεσβεία στο Σεράγεβο προειδοποίησε πέρσι ότι αν η Βοσνία προσπαθήσει να μπει στο ΝΑΤΟ, τότε «η χώρα μας θα πρέπει να αντιδράσει στην εχθρική αυτή πράξη». Από τη μεριά του, το Κόσοβο έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ να δημιουργήσουν στρατιωτική βάση στη χώρα και να επιταχύνουν την ένταξή του στο ΝΑΤΟ, αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Η Σερβία ανακοίνωσε ότι η κίνηση αυτή είναι απαράδεκτη. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το 2008 αναγνωρίζεται από περισσότερες από 100 χώρες, κυρίως δυτικά έθνη, αλλά όχι από τη Ρωσία ή τη Σερβία. Οι ειρηνευτικές δυνάμεις της ΕΕ στη Βοσνία ανακοίνωσαν την ανάπτυξη περίπου 500 επιπλέον στρατευμάτων στη χώρα, επικαλούμενη «την επιδείνωση της ασφάλειας διεθνώς (η οποία) έχει τη δυνατότητα να εξαπλώσει την αστάθεια».
Τέλος, το Μαυροβούνιο – πρώην σύμμαχος της Ρωσίας που την «πρόδωσε» μπαίνοντας στο ΝΑΤΟ το 2017 – έχει επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα και φαίνεται ότι θα είναι η επόμενη χώρα των Δυτικών Βαλκανίων που θα μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η χώρα είναι διχασμένη σε αυτούς που είναι υπέρ της Δύσης και σε αυτούς που τάσσονται με τη Σερβία και τη Ρωσία. Η Ρωσία μπορεί να ελπίζει να βελτιώσει τελικά τους δεσμούς της με το Μαυροβούνιο σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την παρουσία της στη Μεσόγειο.
