Ναι. Αντίθετα με την αδελφή μου, που από τότε δεν τον ξαναείδε ποτέ γιατί το κράτησε μανιάτικο. Τον λάτρευα, όπως βέβαια αγαπούσα πολύ και τη μητέρα μου κι όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Επιασα ένα σπίτι πολύ κοντά στο δικό του στο Παγκράτι και βλεπόμασταν μέχρι που πέθανε, το 1998.
Πώς ήταν τα παιδικά χρόνια σου;
Οι γονείς μου επέστρεψαν στην Ελλάδα όταν ήμουν τριών χρόνων και τα παιδικά μου χρόνια ήταν στο επίπεδο μιας μέτριας οικονομικά οικογένειας. Αρχικά μέναμε στη Νέα Σμύρνη, σε ένα σπίτι με κήπο. Τότε είχε τελειώσει ο πόλεμος κι έβλεπα στον δρόμο ανθρώπους με κομμένα χέρια και πόδια ή και τυφλούς.
Θυμάμαι που ρωτούσα «γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι σε αυτήν την κατάσταση;» και οι γονείς μου μου απαντούσαν «από τον πόλεμο, παιδί μου». Εικόνες πολύ λυπηρές που μου έχουν μείνει αξέχαστες.
Πότε κόλλησες το καλλιτεχνικό «μικρόβιο»;
Η μητέρα μου, που ήταν Κερκυραία και έπαιζε πιάνο, από μικρά παιδιά εμένα και την αδελφή μου μας πήγαινε πολύ τακτικά στο θέατρο και το σινεμά. Υπήρχε περίοδος που κάθε μέρα πηγαίναμε στον κινηματογράφο. Από τις πολλές ταινίες και τα θεατρικά που βλέπαμε η Δέσποινα μου κόλλησε το… μικρόβιο και με παρότρυνε να πάμε να γραφτούμε στη δραματική του σπουδαίου σκηνοθέτη Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ετσι κι έγινε, μόνο που εκείνη τα παράτησε γρήγορα. Την ενοχλούσε που δεν υπήρχε αξιοκρατία στο επάγγελμα κι ίσως είχε δίκιο.
Σπουδάστρια στη δραματική πήγες στα καλλιστεία για την ανάδειξη της «Μις Σινεμά», που τότε διοργάνωνε η εφημερίδα «Μεσημβρινή».
Με έστειλαν ο Θεοδοσιάδης και οι καθηγητές μου, η Ελένη Χατζηαργύρη και ο Κώστας Κροντηράς. Ο διαγωνισμός έγινε στην ταράτσα της «Μεγάλης Βρεταννίας» και στην κριτική επιτροπή ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Χορν, η Ελένη Βλάχου και ο Νίκος Παπατάκης, ο οποίος τότε ζούσε στο Παρίσι και είχε φέρει την Ολγα Καρλάτου, τη μετέπειτα δεύτερη σύζυγό του, να συμμετάσχει κι εκείνη στα καλλιστεία.
Τον πρώτο τίτλο τον μοιραστήκαμε με την Καρλάτου και μάλιστα είχε γίνει φασαρία για το γεγονός ότι ήμασταν δύο νικήτριες και έπρεπε να αποφασιστεί ποια θα πάει στα διεθνή καλλιστεία που γίνονταν στην Ιταλία. Τελικά επενέβη ο Χορν και έδωσε μάχη για μένα. «Η Σόκαλη θα μας εκπροσωπήσει στο εξωτερικό, ενώ η Καρλάτου θα μείνει εδώ» είπε. Ετσι πήγα στην Ιταλία, φορώντας ένα αρχαιοελληνικό φόρεμα του Ζαν Ντεσέ, και βγήκα τρίτη.
Ποιος ήταν ο πρώτος θεατρικός ρόλος σου;
Ο Θεοδοσιάδης μεσολάβησε και για την πρώτη μου θεατρική εμφάνιση! Με έστειλε, μαζί με τη Νόρα Βαλσάμη, τη Ρένα Βενιέρη και τη Ματίνα Καρρά, οι οποίες ήταν συμμαθήτριές μου στη σχολή, στο θέατρο «Μουσούρη», όπου ανέβαινε το έργο «Ενας όμηρος» με τον Τίτο Βανδή, την Μπέττυ Βαλάση και τη Μάρθα Βούρτση, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Θυμάμαι τον Θεοδωράκη, νέο, ωραίο και πολύ ψηλό να κάθεται στο πιάνο να μας κάνει πρόβες το «Γελαστό παιδί» και τα άλλα υπέροχα τραγούδια του. Δεν κρύβω, όμως, ότι ήταν λίγο σνομπ. Οχι μόνο με εμάς, τα νέα παιδιά, αλλά και με όλο τον θίασο θα έλεγα. Δεν μας πολυπλησίαζε, έκανε τη δουλειά του κι έφευγε.
Εχεις κάνει πολλές ταινίες, κάποιες μάλιστα με σημαντικούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Γιατί στη Φίνος Φιλμς δεν έκανες άλλη μετά τη θρυλική «Τζένη Τζένη»;
Ο Φίνος με ζήτησε να κάνω άλλο ένα φιλμ ως πρωταγωνίστρια με παρτενέρ τον Νίκο Κούρκουλο, αλλά δεν έγινε. Εμαθα ότι δεν με ήθελε ο Κούρκουλος, ο οποίος μάλιστα με απέλυσε και από το δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου μόλις ανέλαβε διευθυντής.
Ποια είναι η πιο άσχημη εμπειρία σου σε ταινία;
Στο «Μιας πεντάρας νιάτα», που κάνω την αδελφή του Ανδρέα Μπάρκουλη. Πήγα να πληρωθώ. Συναντιέμαι με τον παραγωγό, τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη, τον επονομαζόμενο «πρίγκιπα των παραγωγών», και του ζητάω τα λεφτά μου. Με κοίταξε και με ύφος μου είπε: «Παίξατε και ζητάτε και λεφτά;»
Πιστεύεις ότι κάποιοι μπλόκαραν την καριέρα σου;
Οχι. Δεν ήθελα να κάνω τη μεγάλη καριέρα και τελικά κανένας δεν με μπλόκαρε. Ο ίδιος ο εαυτός μου ήταν αυτός που μου έβαλε φρένο. Ημουν αδιάφορη και ερασιτέχνισσα. Από τότε που πήρα μέρος στα καλλιστεία κι έπεσαν όλα τα φώτα πάνω μου, αντί να αισθάνομαι κάποια, όπως θα συνέβαινε με άλλες κοπέλες στη θέση μου, ένιωθα σαν κακομοίρα! (Γέλια). Πήρα πολλή δημοσιότητα, έκανα πολλές φωτογραφίσεις και εξώφυλλα, αλλά δεν καταλάβαινα από τέτοια. Ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά όποια επιτυχία είχα, αλλά και το ηθοποιηλίκι το ίδιο. Ισως γιατί δεν το ήθελα και τόσο, η αδελφή μου με παρακίνησε να γίνω ηθοποιός. Δεν είχα φιλοδοξίες, αν και μου άρεσε αυτό που έκανα κι έλεγαν πως δεν ήμουν και τόσο κακή στη δουλειά μου.
Είναι αλήθεια ότι όταν σ’ την έδινε εγκατέλειπες τους θιάσους;
Από παιδάκι είχα μια τάση φυγής. Εφευγα από το σπίτι και με γύριζε πίσω κάποιος αστυνομικός που με έβρισκε στον δρόμο. Επίσης, μου άρεσε να ταξιδεύω. Τη μία ήμουν στην Υδρα, την άλλη στη Μύκονο και την παράλλη στο Λονδίνο. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου ήταν η έντονη κλειστοφοβία μου, η οποία με έκανε ακόμη και να παρατάω δουλειές.
«Είχα έναν φλογερό δεσμό για δέκα χρόνια με έναν Αγγλο μουσικό. Τον ερωτεύτηκα θανάσιμα, όμως εκείνος με απάτησε με μια γυναίκα που είχε τεράστια στήθη σαν της Μάνσφιλντ»
Από ποιους θιάσους έχεις φύγει τρέχοντας;Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
