Κατά των μέτρων διαχείρισης της πανδημίας με ηλικιακούς όρους τάσσεται ο Ηλίας Μόσιαλος. Με ανάρτησή του στο Facebook, ο καθηγητής του LSE αναφέρθηκε στις πληροφορίες που έκαναν λόγο για πιθανό lockdown σε όσους είναι 65 ετών και άνω, τονίζοντας ότι σωστά η κυβέρνηση διέψευσε την είδηση μία εβδομάδα αργότερα, εκτιμώντας ωστόσο ότι “η διάψευση θα έπρεπε να είχε γίνει άμεσα”.

Τόνισε δε ότι “χρειάζεται μια πιο συνθέτη αντιμετώπιση που περιλαμβάνει μέτρα προστασίας των ευάλωτων ομάδων”.

Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτησή του

Η διαχείριση της πανδημίας δεν θα γίνει με ηλικιακό απαρτχάιντ.

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύματα εφημερίδων και ιστοσελίδων αναφέρθηκαν σε πιθανό λοκντάουν για τους 65άρηδες. Δεν είναι σαφές από που προέκυψε αυτό, αν συζητήθηκε στις επιτροπές των ειδικών η αν ήταν απλώς σκέψεις μεμονωμένων ειδικών που δημοσιοποιήθηκαν από τα ΜΜΕ.

Μερικοί επισήμαναν ότι μάλλον ήταν καλό που ακούστηκε ότι θα ληφθούν δραστικά μέτρα για τους ηλικιωμένους γιατί έτσι κάποιοι θα βάλουν μυαλό και θα προσέχουν περισσότερο.

Η τακτική ‘ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα’ δεν έχει λειτουργήσει ποτέ στη δημόσια υγεία. Επιτυγχάνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η κυβέρνηση, μια εβδομάδα περίπου μετά την διασπορά της ‘είδησης’, διευκρίνισε, σωστά θα έλεγα, ότι δεν πρόκειται να επιβάλλει επιπρόσθετα μέτρα με ηλικιακή στόχευση. Η διάψευση θα έπρεπε να είχε γίνει άμεσα.

Η διαχείριση της πανδημίας δεν θα γίνει με ηλικιακό απαρτχάιντ. Χρειάζεται μια πιο συνθέτη αντιμετώπιση που περιλαμβάνει μέτρα προστασίας των ευάλωτων ομάδων. Η ιδέα να διαχωρίσουμε την κοινωνία σε ευάλωτους και μη, με απομόνωση των ευάλωτων, είναι και κακή και ανεφάρμοστη.

Το 35-45% των συμπατριωτών μας ανήκει στις ευάλωτες ομάδες. Και δεν είναι όλοι ηλικιωμένοι, ούτε όλοι οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες. Γνωρίζουμε ότι το ρίσκο είναι μεγαλύτερο για άτομα άνω των 60. Και αυτό γιατί όσο μεγαλώνουμε είναι πιο πιθανό να πάσχουμε από κάποιο χρόνιο νόσημα (π.χ. σακχαρώδη διαβήτη).

Αρκετοί πάσχουν από 3 η και 4 νοσήματα. Επομένως όταν αναφερόμαστε στον κίνδυνο που έχουν οι άνω των 60 αναφερόμαστε στο μέσο όρο όσων ανήκουν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Οι γυναίκες όμως έχουν μικρότερο ρίσκο να πεθάνουν από τον κορονοιό σε σύγκριση με τους άνδρες. Επιστήμονες έχουν υπολογίσει την ‘ηλικία Covid’ για διάφορες υποκατηγορίες πληθυσμού.

Έτσι με βάση την ‘ηλικία Covid’ πρέπει να αφαιρέσουμε 8 χρόνια από την ηλικία μιας γυναίκας. Αν μια γυναίκα είναι 61 ετών, η ‘ηλικία Covid’ που έχει είναι 53. Έτσι αλλάζει και η κατηγορία κινδύνου που ανήκει η συγκεκριμένη γυναίκα. Αν όμως μια γυναίκα έχει δείκτη μάζας σώματος (BMI) μεγαλύτερο από 40 θα πρέπει να προσθέσουμε 10 χρόνια.

Σε ένα διαβητικό με ελεγχόμενο διαβήτη (HbA1c μικρότερο από 58 mmol/mol) η ηλικία Covid είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από την πραγματική του. Αν όμως ο διαβήτης δεν ελέγχεται με φαρμακευτική αγωγή τότε πρέπει να προσθέσουμε 10 χρόνια στην πραγματική ηλικία. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία να παίρνουμε σωστά τα φάρμακα μας αν πάσχουμε από συγκεκριμένα νοσήματα.

Σε αρκετές οικογένειες υπάρχει τουλάχιστον ένα μέλος που πάσχει από ένα υποκείμενο νόσημα που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο βαριάς νόσου σε περίπτωση λοίμωξης από τον κορονοϊό. Επομένως ακόμη και στην περίπτωση που η πολιτική επιλογή θα ήταν ο διαχωρισμός των ευάλωτων από τους υπόλοιπους αυτό πρακτικά δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί.

Για αυτό τονίζω συνέχεια ότι η μάχη απέναντι στον κορονοϊό είναι μια κοινή προσπάθεια, δεν είναι μια προσπάθεια των ευάλωτων συμπατριωτών μας μόνο.