Το 1950 το Ντιτρόιτ ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής. Μια πόλη που ζούσε την απόλυτη ευημερία χάρη στη βιομηχανία που ανθούσε στην περιοχή. Μια αμερικανική πόλη με τα όλα της, τους ουρανοξύστες της, το κέντρο της…

Σχεδον 55 χρόνια μετά, η πτώχευση που χτύπησε η πόλη το 2013, η συρρίκνωση της αυτοκινητοβιομηχανίας και η δραματική μείωση των θέσεων εργασίας έχει αναγκάσει τους πολίτες του Ντιτρόιτ να εγκαταλείψουν την πόλη τους και τις επιχειρήσεις τους και να μεταναστεύσουν προς άλλες πολιτείες.

Οι πρόσφατες αεροφωτογραφίες αποκαλύπτουν ότι στο Ντιτρόιτ στέκει πλέον μόνο του μόνο ένα μικρό… αστικό νησί ουρανοξυστών, το οποίο, όμως, περιβάλλεται από απέραντη… ερημιά: Τεράστιες ανεκμετάλλευτες ή εγκαταλελειμμένες εκτάσεις, εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτίρια, ετοιμόρροπα βικτοριανά σπίτια. Σαν ένα τεράστιο δαχτυλίδι ανάμεσα στο αστικό κέντρο με τους ουρανοξύστες και τα αριστοκρατικά προάστια, καθώς μετά από αυτή την ερημοποιημένη πρώην βιομηχανική ζώνη εκτείνονται κλειστά κλαμπ πλουσίων και πολυτελή σπίτια με πισίνες και γήπεδα τένις.

Πώς το Ντιτρόιτ προσπαθεί να ορθοποδήσει

Πάντως, παρά το σάλο που προκάλεσε η κήρυξη του Ντιτρόιτ σε πτώχευση, το πρόγραμμα διάσωσης που ανακοινώθηκε το Μάρτιο του 2013 από τον δικηγόρο Κέβιν Ορ θεωρείται επιτυχημένο. Από τα μέσα Δεκεμβρίου το δημοτικό συμβούλιο επανέκτησε τις αποφασιστικές αρμοδιότητες που είχε χάσει, ενώ χρήματα εισρέουν ήδη στα δημόσια ταμεία.

Η ανάπτυξη του Ντιτρόιτ βασίζεται στην πολιτιστική κληρονομιά, καθώς τα έσοδα της πόλης από την εκμετάλλευσή της αναμένεται να φθάσουν τα 800 εκατ. Δολάρια, στη νέα ζωή που αποκτούν οι
σκουριασμένες εγκαταστάσεις παλιών βιομηχανικών μονάδων, αφού η απότομη πτώση στις τιμές των ακινήτων προσφέρει καλές ευκαιρίες για νέες επενδύσεις και η… καινοτομία, καθώς όπως σε όλες τις περιπτώσεις η κρίση γεννά νέες ιδέες και στρέφει το ενδιαφέρον των νέων κυρίως ανθρώπων σε τομείς που μέχρι τότε απλά δεν φαντάζονταν.