Το 1952 έληξε η περίοδος της επιχορήγησης και έγινε μια υψηλού επιπέδου συνάντηση της Ελίτ ώστε να καθοριστεί η επόμενη φάση της έρευνας σχετικά με τα σχέδια της κοινωνικής χειραγώγησης. Το πρόγραμμα Harvard υπήρξε πολύ καρποφόρο και αυτό επιβεβαιώθηκε από τη δημοσίευση ορισμένων εκ των αποτελεσμάτων του το 1953, τα οποία μιλούσαν για τη δυνατότητα εφαρμογής της οικονομικής (κοινωνικής) μηχανικής.
Η νέα μηχανή Αθόρυβου Πολέμου που αναπτύχθηκε το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ’40, ήταν το νέο απόκτημα που μπήκε σε εφαρμογή το 1954. Με τη δημιουργία του μέιζερ (διάταξη ενίσχυσης η παράγω γης μικροκυμάτων με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας) το 1954, η υπόσχεση για «ξεκλείδωμα» απεριόριστων πηγών ατομικής ενέργειας σύντηξης, από το βαρύ υδρογόνο στο θαλασσινό νερό και η επακόλουθη διαθεσιμότητα απεριόριστης ηλιακής ενέργειας ήταν μία δυνατότητα που φαινόταν ότι θα επιτευχθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ο συνδυασμός ήταν ακαταμάχητος.
Ο Αθόρυβος Πόλεμος κηρύχθηκε σιωπηλά από τη Διεθνή Ελίτ σε μία συνδιάσκεψη που έγινε το 1954. Το σύστημα σιωπηλών όπλων ήταν έτοιμο σχεδόν 13 χρόνια μετά. Τα Παγκόσμια Αφεντικά είχαν καταλάβει ότι ήταν απλώς θέμα χρόνου, μερικές δεκαετίες μόνο, πριν οι αφυπνισμένες μάζες να είναι σε θέση να τους ανατρέψουν και να καταλάβουν την εξουσία, γιατί τα ίδια τα στοιχεία της τεχνολογίας σιωπηλών όπλων, που εξυπηρετούσαν τα σχέδια τους, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και για την ουτοπία των πολλών. Επομένως, για να αποκλεισθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να εξασφαλισθεί η κυριαρχία τους, δόθηκε προτεραιότητα στον τομέα των επιστημών ενέργειας.
Ο ρόλος της Ενέργειας
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι το κλειδί για κάθε δραστηριότητα στον πλανήτη μας. Οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και του ελέγχου της φυσικής ενέργειας, και οι οικονομικο-κοινωνικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και τον έλεγχο της κοινωνικής ενέργειας. Και οι δύο είναι κυρίως λογιστικά συστήματα, δηλ. μαθηματικά. Συνεπώς, τα μαθηματικά είναι η πρωταρχική επιστήμη ενέργειας. Και ο «λογιστής» κατέχει ηγεμονική θέση όταν το κοινό αγνοεί τη μεθοδολογία των «λογιστικών». Η επιστήμη γίνεται το μέσο για έναν στόχο.
Το μέσον είναι η γνώση και ο στόχος είναι ο έλεγχος.
Πέραν αυτών παραμένει ένα ζήτημα μόνο: «Ποιος επωφελείται» («Qui bonoi?») To 1954, αυτό ήταν το πρωταρχικό ζήτημα. Προς το συμφέρον της τάξης, της ασφάλειας και της ησυχίας του μελλοντικού κόσμου της υπερεθνικής ελίτ, αποφασίστηκε να ξεκινήσει παρασκηνιακά και χωρίς να το γνωρίζουν κατ’ ανάγκην οι εκλεγμένοι «αντιπρόσωποι» του λαού, ένας σιωπηλός πόλεμος κατά του αμερικανικού λαού με απώτατο στόχο τη μόνιμη μεταφορά της φυσικής και κοινωνικής ενέργειας (του πλούτου) των πολλών ανοργάνωτων και ανεύθυνων, στα χέρια των λίγων που «διαθέτουν αυτοπειθαρχία, αίσθημα ευθύνης και είναι άξιοι» δηλαδή των Ολιγαρχών
Προκειμένου να εκπληρωθεί ο σκοπός αυτός, ήταν απαραίτητο να δημιουργήσουν, να κατοχυρώσουν και να εφαρμόσουν νέα όπλα τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν μία κατηγορία όπλων τόσο έξυπνων και σοφιστικέ ως προς τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας και της παρουσίας τους, που τα αποκάλεσαν «αθόρυβα όπλα».
Για να επιτευχθεί μία απολύτως προβλέψιμη οικονομία, τα μέλη των χαμηλότερων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο, δηλαδή να «εξημερωθούν», να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από πολύ νεαρή ηλικία, πριν έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των υλικών αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα. Αρκετούς πονοκεφάλους είχαν προκαλέσει οι «γενιές της αμφισβήτησης»
Για να εξασφαλισθεί μία τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατώτερων τάξεων μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης (δηλαδή προσαρμογής) των παραμελημένων παιδιών τους. Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες τάξεις πρέπει να είναι η χειρότερη του είδους, έτσι ώστε το τείχος της άγνοιας που θα τη διαχωρίζει από την ελίτ, να είναι και να παραμένει αδιαπέραστο για τα παιδιά της.
Με μία τέτοια υστέρηση εξ αρχής, ακόμα και τα ευφυή άτομα της κατώτερης τάξης θα έχουν ελάχιστες δυνατότητες να ξεφύγουν από τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Αυτή η μορφή υποδούλωσης είναι βασική για τη διατήρηση σε έναν ικανοποιητικό βαθμό της κοινωνικής ειρήνης που επιθυμούν οι νεόπλουτες ελίτ και που, εν τέλει, έχουν καταφέρει να έχουν σήμερα στη Δύση σε ασύγκριτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν, χάρη στην κατευθυνόμενη πρωτοφανή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση της νεολαίας.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
