Περιγραφή του Σιωπηλού Όπλου

Οι δημιουργοί του σιωπηλού όπλου περιμένουν απ’ αυτό ό,τι θα περίμεναν κι από ένα συνηθισμένο όπλο, αλλά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο λειτουργίας. Το όπλο αυτό πυροδοτεί καταστάσεις αντί για σφαίρες. Ως μέσο προώθησης χρησιμοποιεί την επεξεργασία δεδομένων, αντί τη χημική αντίδραση (έκρηξη). Η πυροδότηση του προέρχεται από πληροφορίες, αντί για κόκκους πυρίτιδας. Το χειρίζεται ένας προγραμματιστής υπολογιστών και όχι ένας σκοπευτής. Τίθεται υπό τις διαταγές ενός μεγαλοτραπεζίτη και όχι ενός στρατηγού. Δεν κάνει θόρυβο κατά την εκπυρσοκρότηση, δεν προκαλεί εμφανή σωματικά ή πνευματικά τραύματα και παρεμβαίνει καταφανώς στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο ο εξασκημένος παρατηρητής που γνωρίζει τι να παρατηρήσει.

Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως αυτό το όπλο και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και υποτάσσεται από κάποιο όπλο. Το κοινό μπορεί να αισθάνεται ενστικτωδώς ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά αυτό οφείλεται στην τεχνική φύση του σιωπηλού όπλου. Δεν μπορούν, όμως, να εκφράσουν το αίσθημα τους με λογικό τρόπο ή να αντιμετωπίσουν εγκεφαλικά το πρόβλημα. Συνεπώς, δεν ξέρουν από πού να ζητήσουν βοήθεια και πώς να συντονισθούν με άλλους για να αμυνθούν από αυτό.

Όταν εφαρμόζεται σταδιακά ένα σιωπηλό όπλο, το κοινό προσαρμόζεται (συνηθίζει) στην παρουσία του και μαθαίνει να ανέχεται τη διείσδυση του στη ζωή του, μέχρις ότου η πίεση (ψυχολογική μέσω της οικονομικής) γίνει πολύ μεγάλη και καταρρεύσει. Άρα, το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου. Πλήττει τη ζωτικότητα, τις επιλογές και την κινητικότητα των ατόμων μιας κοινωνίας με τη γνώση, την κατανόηση, τη διαχείριση και την επίθεση στις πηγές φυσικής και κοινωνικής ενέργειας των πολιτών, καθώς επίσης και στις φυσικές, διανοητικές και συναισθηματικές δυνάμεις και αδυναμίες τους!

Θεωρητική Εισαγωγή

«Δώστε μου τον έλεγχο τον νομίσματος μιας χώρας και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τους νόμους της» Mayer Amshell Rothschild

Η τεχνολογία των σημερινών σιωπηλών όπλων είναι παράγωγο μιας ιδέας που επινοήθηκε, εκφράσθηκε επιγραμματικά και εφαρμόσθηκε αποτελεσματικά από τον Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ (Mayer Amshell Rothschild), ιδρυτή της παγκόσμιας δυναστείας των τραπεζιτών Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε έναν βασικό κρίκο της οικονομικής θεωρίας που είναι η «επαγωγικότητα».

Δεν προέβλεψε βέβαια ο ίδιος ότι η ιδέα του, με όρους μαθηματικής ανάλυσης του 20ού αιώνα, θα έπρεπε να περιμένει τη Δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση, την εμφάνιση της θεωρίας της μηχανικής και της ηλεκτρονικής και τελικά, την επινόηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή πριν μπορέσει να εφαρμοσθεί αποτελεσματικά για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. Οι οικονομικοί ορισμοί του κειμένου παραπέμπουν στο βιβλίο «Beyond the Pale Horse» Αυτό που είχε ανακαλύψει ο Ρότσιλντ ήταν η βασική αρχή της εξουσίας, της επιρροής και του ελέγχου επί των ανθρώπων, όπως αυτή εφαρμόζεται στην οικονομία.

Η αρχή αυτή είναι η εξής: «όταν παριστάνεις ότι κατέχεις την εξουσία, τότε οι άνθρωποι σου την παραχωρούν πραγματικά σε σύντομο διάστημα».

Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το νόμισμα ή οι λογαριασμοί καταθέσεων και τα δάνεια είχαν την απαιτούμενη επίφαση εξουσίας που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να πείσει τους ανθρώπους (όπως η έλξη που ασκεί ένα μαγνητικό πεδίο) να παραδώσουν τον πραγματικό τους πλούτο, με αντάλλαγμα μία υπόσχεση για περισσότερο πλούτο (αντί για πραγματική αμοιβή). Να τοποθετήσουν ως υποθήκη ένα πραγματικό εχέγγυο με αντάλλαγμα τραπεζογραμμάτια.

Ο ευφυής Σιωνιστής Ρότσιλντ κατάλαβε ότι μπορούσε να εκδώσει περισσότερα χαρτονομίσματα από αυτά που είχε ως εγγύηση, στον βαθμό που είχε τα αποθέματα χρυσού κάποιου άλλου ανθρώπου ως όπλο για να τα επιδεικνύει στους πελάτες του. Ο Ρότσιλντ δάνειζε τα τραπεζογραμμάτια του σε άτομα και σε κυβερνήσεις. Έτσι δημιουργείτο υπερβολική εμπιστοσύνη. Μετά έκανε δυσεύρετα τα χρήματα, ασκούσε ασφυκτικότερο έλεγχο στο σύστημα και μάζευε τις υποθήκες βάσει των υποχρεώσεων των συμβάσεων. Ύστερα, ο κύκλος αυτός επαναλαμβανόταν.

Οι πιέσεις αυτές μπορούσαν, με τον κατάλληλο χειρισμό, να προκαλέσουν πόλεμο. Τότε έλεγχε τη διαθεσιμότητα του νομίσματος (χρήματος) για να καθορίσει ποιος θα κέρδιζε τον πόλεμο. Η κυβέρνηση που θα συμφωνούσε να του δώσει τον έλεγχο του οικονομικού της συστήματος είχε την υποστήριξη του. Η είσπραξη των χρεών ήταν εγγυημένη μέσω της οικονομικής βοήθειας προς τον εχθρό του οφειλέτη. Το κέρδος που προέκυπτε από αυτή την μέθοδο έδινε στον Ρότσιλντ τη δυνατότητα να αυξάνει όλο και περισσότερο τον πλούτο του.

Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το χαρτονόμισμα του έδινε τη δύναμη να ανασκευάσει τη δομή της οικονομίας προς όφελος του, να αλλάξει την οικονομική επαγωγικότητα σε τέτοιες οικονομικές θέσεις που θα προκαλούσαν την μεγαλύτερη δυνατή οικονομικά αστάθεια και κλυδωνισμό. Για τον τελικό έλεγχο της οικονομίας έπρεπε να προηγηθεί η συλλογή αρκετών στοιχείων και η ανάπτυξη υπολογιστών υψηλής ταχύτητας που θα παρακολουθούσαν στενά τις οικονομικές διακυμάνσεις που δημιουργούνται από την πτώση των τιμών και το πληθωριστικό χρήμα.

Η εξαφάνιση της ενημέρωσης

Πληροφορίες χωρίς πληροφόρηση

Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας είναι να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών που διαχέονται μέσα από ένα ευρύτατο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης με παρόμοιο περιεχόμενο. Αυτό επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται κατ’ αρχάς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης του κοινού.

Όλοι οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλύτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο και ιεραρχημένο τρόπο. Όμως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (διάφορα θέματα: λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά λίγο πολιτική κ.λπ.), επειδή επιδιώκουν τη λιγότερη δυνατή απομνημόνευση των πληροφοριών από το κοινό.

Έτσι, είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό. Όπως οι εκλογές, έτσι και οι τηλεοπτικές «εφημερίδες» συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά έχουν χάσει το περιεχόμενο τους. Ένα τηλεοπτικό δελτίο περιέχει το πολύ 2 με 3 λεπτά πραγματικής ενημέρωσης. Η υπόλοιπη αποτελείται από θέματα περιοδικών, ρεπορτάζ ανούσια, διάφορα περιστατικά, κουτσομπολιά και «ριάλιτι» γύρω από την καθημερινότητα. Οι αναλύσεις από εξειδικευμένους δημοσιογράφους, όπως και οι ενημερωτικές εκπομπές έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ολοκληρωτικά.

Η ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα περιθωριακά και ειδικά έντυπα [περίπου 2000 Έλληνες είναι οι αναγνώστες τους, με γενικά ενδιαφέροντα ειδικού τύπου] και τα φανζίν, τα οποία διαβάζονται από μία μειοψηφία πολιτών. Η εξαφάνιση της ενημέρωσης είναι το απτό σημάδι ότι η φύση του πολιτικού καθεστώτος που ζούμε έχει ήδη αλλάξει.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα