Κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και καταπολέμα με τον δικό του τρόπο την κάθε ίωση.
Oπως κάθε ιός, έτσι και ο κορονοϊός αποτελείται από ένα κέλυφος που περικλείει το γενετικό του υλικό και μερικές πρωτεΐνες.
Για να πολλαπλασιαστεί χρειάζεται έναν ξενιστή με τη μορφή ενός ζωντανού κυττάρου.
Όταν το κύτταρο-ξενιστής μολυνθεί, ο ιός αρχίζει να πολλαπλασιάζεται με τεράστια ταχύτητα. Αλλά αυτό δεν περνά απαρατήρητο από τον οργανισμό
Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού αντιδρά:
Τα κοκκιοκύτταρα, τα φαγοκύτταρα και ένα είδος λεμφοκυττάρων, γνωστά ως φυσικοί δολοφόνοι, ρέουν από το αίμα και τους λεμφαδένες για να καταπολεμήσουν τον ιό.
Πρόκειται για την πρώτη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία είναι συχνά επαρκής για την καταπολέμηση του εισβολέα. Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι το ρίγος και ο πυρετός.
Μερικές φορές όμως ο οργανισμός αντιδρώντας μπορεί να επιτεθεί και σε υγιή κύτταρα. Αυτό μπορεί να συμβεί και με τον κορονοϊό. Συνεπώς δοκιμάζονται και φάρμακα που καταστέλλουν μια υπερβολική ανταπόκριση του οργανισμού στον ιό, τα οποία είναι ήδη γνωστά από τη θεραπεία αυτοάνοσων νόσων.
Η ταχύτητα αντίδρασης βέβαια του οργανισμού είναι διαφορετική για τον καθένα και εξαρτάται από το ιστορικό του ασθενή, καθώς και από τον ιό με τον οποίο έχει έρθει σε επαφή.
Επιπλέον το ανοσοποιητικό μας σύστημα «θυμάται» τα αντισώματα που έχει δημιουργήσει και έτσι είναι συνήθως προετοιμασμένο για το ενδεχόμενο μίας νέας μόλυνσης από τον ίδιο εισβολέα.
Τα καλά νέα: είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ανοσία.
Αυτό δείχνουν τουλάχιστον τα δεδομένα μέχρι στιγμής. Πειράματα έδειξαν ότι ο κορονοϊός δεν κατάφερε να μολύνει για δεύτερη φορά πιθήκους του γένους «μακάκος ρήσος», ένα είδος που παράγει αντισώματα συγκρίσιμα με εκείνα του ανθρώπου.
Τα κακά νέα: δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσο διαρκεί η ανοσία. Ο Αχίμ Χεράουφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας, Ανοσολογίας και Παρασιτολογίας του Πανεπιστημίου της Βόννης, εκτιμά ότι η ανοσία διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο. Μέσα σε αυτό το έτος, κάθε νέα επαφή με τον ιό δρα σαν ένα νέο εμβόλιο, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να παρατείνει την ανοσία.
Οι ερευνητές συλλέγουν ήδη πλάσμα από υγιείς πλέον ασθενείς, που είχαν προσβληθεί από τον κορονοϊό. Στόχος τους είναι η εξέλιξη μίας θεραπείας μέσω παθητικής ανοσίας. Οι μελέτες που έχουν διεξαχθεί έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα, αν και το δείγμα είναι μέχρι στιγμής μικρό.
Στην καλύτερη περίπτωση η παθητική ανοσία υποστηρίζει το ανοσοποιητικό του ασθενούς όταν αυτό έχει ήδη ενεργοποιηθεί και στραφεί εναντίον του ιού, σημειώνει ο Χεράουφ:
«Όσο περισσότερο προσπαθήσει ο ασθενής να καταπολεμήσει με το δικό του ανοσοποιητικό την μόλυνση πριν ξεκινήσει η παθητική ανοσία, τόσο το καλύτερο», καθώς όπως αναφέρει μόνο μέσω μίας ενεργούς ανοσίας μπορεί κανείς να προστατευθεί μακροπρόθεσμα.
Με πληροφορίες από DW/Άννα Κάρτχαους
