Η βασική είδηση από το Eurogroup στις Βρυξέλλες ήταν ότι δεν υπήρξε καμία είδηση. Κι αν κάποιες φορές αυτό είναι θετικό, στην περίπτωση της Ελλάδας κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Δεν υπήρξε καμία τελική συμφωνία, όπως αναμενόταν, και δεν εκταμιεύτηκαν καθόλου χρήματα από την τελευταία δόση των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ (όπως επίσης αναμενόταν). Το νέο στοιχείο είναι η στωική αντιμετώπιση, και σε κάποιες φορές παραίνεση, των ξένων ηγετών στο δημοψήφισμα που ρίχνει η ελληνική κυβέρνηση στο τραπέζι ως μια εκδοχή.
Είναι τυχαίο; Ο Guardian αναφέρει πως δεν είναι τυχαίο – ειδικά όταν ο βασικός υποστηρικτής του είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Το παράδοξο είναι, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι το 2011, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προτείνει κάτι ανάλογο είχε δεχθεί έντονες επικρίσεις από τους ξένους ηγέτες – τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, τα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει. «Κατά μια έννοια, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες δεν θεωρούν πως είναι έκπληξη πλέον το δημοψήφισμα».
Κεντρικός ρόλος
Κεντρικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή φαίνεται να έχει διαδραματίσει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που πλέον δεν δείχνει ανήσυχος για τις όποιες επιπτώσεις θα έχει ένα Grexit. «Ποιο είναι, λοιπόν, το παιχνίδι του Σόιμπλε; Η ηθική του πράγματος είναι πλέον ξεκάθαρη: ένα δημοψήφισμα δεν φοβίζει πλέον τη Γερμανία και αυτό διότι το Βερολίνο θεωρεί πως έχει ήδη νικήσει. Αν οι Έλληνες ψηφίσουν να μείνουν στο ευρώ, το Βερολίνο θα μπορούσε να ισχυριστεί τη δημοκρατική νομιμότητα για να προχωρήσει ένα αυστηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα περιλαμβάνει πλέον τα πάντα: συντάξεις, μισθούς, φορολογία και ιδιωτικοποιήσεις. Εάν η Ελλάδα ψηφίσει έξοδο από το ευρώ, τότε, τουλάχιστον, θα υπάρχει μια ετυμηγορία του λαού. Η Γερμανία είναι αισιόδοξη ότι τα νέφη πάνω από τις αγορές, σε περίπτωση Grexit, θα είναι ελάχιστα».
Μήνυμα στην Αθήνα
Επιπλέον, η έλλειψη ανησυχίας από την πλευρά του Σόιμπλε στέλνει και ένα άλλο μήνυμα στην Αθήνα: είναι σαν να λέει στον Τσίπρα πως έχει μπροστά του πολύ λίγο χρόνο και ακόμη λιγότερες επιλογές. Η Ελλάδα έχει ανάγκη τα χρήματα της τελευταίας δόσης, απαιτεί συμφωνία για ένα νέο πρόγραμμα και όλα αυτά πρέπει να συμβούν σε ασφυκτικά μικρό διάστημα. Μια καθυστέρηση μέσω ενός δημοψηφίσματος, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα συνωστισμό στις ελληνικές τράπεζες – κάτι που με τη σειρά του θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα Grexit μια ώρα αρχύτερα.
Για να καταλήξει το άρθρο του Guardian: «Είναι γελοίο το γεγονός ότι έχουν περάσει τρεις μήνες με συνομιλίες που έχουν χαρακτηριστεί από μικροπολιτική και από τις δύο πλευρές. Με το χρέος της Ελλάδας να φτάνει στο 180% του ΑΕΠ, είναι παράλογο το ότι κανείς, εκτός από το ΔΝΤ, δεν μιλάει για μια ελάφρυνσή του. Αλλά η ψυχρή πραγματικότητα λέει πως η μικροπολιτική τάσσεται πάντοτε με το μέρος των πιστωτών. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την Ελλάδα, αλλά η βασική προοπτική εξακολουθεί να είναι μια συνθηκολόγηση από την πλευρά της».
